Drogie Siostry, drodzy Bracia! Każdego roku w Oktawie Narodzenia Pańskiego przeżywamy Niedzielę Świętej Rodziny. Kierujemy myśl ku naszym rodzinom i podejmujemy refleksję na temat sytuacji współczesnej rodziny. Dzisiejsza Ewangelia opowiada o tym, że Rodzina z Nazaretu w trudnych i niejasnych sytuacjach starała się odczytać i wypełnić wolę Bożą, dzięki czemu wychodziła z nich odnowiona. Takie zachowanie stanowi dla nas ważną wskazówkę, że także dzisiaj posłuszeństwo Bogu i Jego niezrozumiałej czasem woli jest gwarantem szczęścia w rodzinie.

Błogosławiony Jan Paweł II, do którego kanonizacji się przygotowujemy, przypomina, że prawda o instytucji małżeństwa jest „ponad wolą jednostek, kaprysami poszczególnych małżeństw, decyzjami organizmów społecznych i rządowych” (23 II 1980). Prawdy tej należy szukać u Boga, ponieważ „sam Bóg jest twórcą małżeństwa” (GS 48). To Bóg stworzył człowieka mężczyzną i kobietą, zaś bycie – w ciele i duszy – mężczyzną „dla” kobiety i kobietą „dla” mężczyzny uczynił wielkim i niezastąpionym darem oraz zadaniem w życiu małżeńskim. Rodzinę oparł na fundamencie małżeństwa złączonego na całe życie miłością nierozerwalną i wyłączną. Postanowił, że taka właśnie rodzina będzie właściwym środowiskiem rozwoju dzieci, którym przekaże życie oraz zapewni rozwój materialny i duchowy.

Ta chrześcijańska wizja nie jest jakąś arbitralnie narzuconą normą, ale wypływa z odczytania natury osoby ludzkiej, natury małżeństwa i rodziny. Odrzucanie tej wizji prowadzi nieuchronnie do rozkładu rodzin i do klęski człowieka. Jak pokazuje historia ludzkości, lekceważenie Stwórcy jest zawsze niebezpieczne i zagraża szczęśliwej przyszłości człowieka i świata. Muszą zatem budzić najwyższy niepokój próby przedefiniowania pojęcia małżeństwa i rodziny narzucane współcześnie, zwłaszcza przez zwolenników ideologii gender i nagłaśniane przez niektóre media. Wobec nasilających się ataków tej ideologii skierowanych na różne obszary życia rodzinnego i społecznego czujemy się przynagleni, by z jednej strony stanowczo i jednoznacznie wypowiedzieć się w obronie chrześcijańskiej rodziny, fundamentalnych wartości, które ją chronią, a z drugiej przestrzec przed zagrożeniami płynącymi z propagowania nowego typu form życia rodzinnego. Ideologia gender stanowi efekt trwających od dziesięcioleci przemian ideowo-kulturowych, mocno zakorzenionych w marksizmie i neomarksizmie, promowanych przez niektóre ruchy feministyczne oraz rewolucję seksualną. Genderyzm promuje zasady całkowicie sprzeczne z rzeczywistością i integralnym pojmowaniem natury człowieka. Twierdzi, że płeć biologiczna nie ma znaczenia społecznego, i że liczy się przede wszystkim płeć kulturowa, którą człowiek może swobodnie modelować i definiować, niezależnie od uwarunkowań biologicznych. Według tej ideologii człowiek może siebie w dobrowolny sposób określać: czy jest mężczyzną czy kobietą, może też dowolnie wybierać własną orientację seksualną. To dobrowolne samookreślenie, które nie musi być czymś jednorazowym, ma prowadzić do tego, by społeczeństwo zaakceptowało prawo do zakładania nowego typu rodzin, na przykład zbudowanych na związkach o charakterze homoseksualnym.

W sprawie niszczącej człowieka i rodzinę ideologii gender głos zabrali biskupi polscy w skierowanym do wiernych Kościoła katolickiego liście pasterskim na przypadającą dziś niedzielę Świętej Rodziny. W sprawie gender wypowiadali się wielokrotnie także biskupi Europy i świata a także Watykan, i osoby innych religii stojących na straży prawa naturalnego. Poniżej obszerny artykuł na ten temat dominikanina ojca Stanisława Tasiemskiego. Z listem Episkopatu Polski można zapoznać się w dziale Polecamy.

Nie jest czymś niewłaściwym prowadzenie badań nad wpływem kultury na płeć. Groźne jest natomiast ideologiczne twierdzenie, że płeć biologiczna nie ma żadnego istotnego znaczenia dla życia społecznego. Odrzucanie ludzkich więzi, które staje się coraz powszechniejsze z powodu błędnego pojmowania wolności i samorealizacji, a także z powodu ucieczki od cierpliwego znoszenia cierpienia, oznacza, że człowiek pozostaje zamknięty w sobie samym, a ostatecznie zachowuje swoje «ja» dla siebie, prawdziwie go nie przezwycięża. Natomiast poprzez dar z samego siebie człowiek realizuje się i tylko otwierając się na drugiego, na innych, na dzieci, na rodzinę, tylko pozwalając się kształtować w cierpieniu, odkrywa pełnię bycia osobą ludzką. Gdy odrzuca się te więzi, zanikają również fundamentalne postaci ludzkiego życia: ojciec, matka, dziecko; zanikają istotne wymiary doświadczenia bycia osobą ludzką.

Wielki rabin Francji Gilles Bernheim w starannie udokumentowanym i głęboko poruszającym traktacie wykazał, że atak na autentyczną postać rodziny, składającej się z ojca, matki i dziecka, na który jesteśmy dziś narażeni, sięga jeszcze głębszego wymiaru. Jeśli do tej pory przyczyny kryzysu rodziny upatrywaliśmy w niewłaściwym rozumieniu istoty wolności ludzkiej, to obecnie staje się jasne, że w grę wchodzi wizja samego istnienia, tego, co naprawdę znaczy być człowiekiem. Cytuje on znane słowa Simone de Beauvoir: «Nikt nie rodzi się kobietą, tylko się nią staje» («On ne naît pas femme, on la devient»). Te słowa dały podwaliny tego, co dzisiaj pod hasłem «gender» jest przedstawiane jako nowa filozofia seksualności. Płeć, zgodnie z tą filozofią, nie jest już pierwotnym faktem natury, który człowiek musi przyjąć i osobiście wypełnić sensem, ale rolą społeczną, o której decyduje się samemu, podczas gdy dotychczas decydowało o tym społeczeństwo. Oczywiste jest, jak głęboko błędna jest ta teoria i wynikająca z niej rewolucja antropologiczna. Człowiek kwestionuje, że jego natura jest wcześniej ustanowiona przez jego cielesność, co cechuje istotę ludzką. Zaprzecza swojej własnej naturze i decyduje, że nie została mu ona dana jako wcześniej określona, ale że to on sam ma ją sobie stworzyć. Według biblijnego opisu stworzenia, istotą człowieka jest to, że został stworzony przez Boga jako mężczyzna i jako kobieta. Ten dualizm jest zasadniczy dla istoty ludzkiej, tak jak ją Bóg nam dał. Kwestionowana jest właśnie ta dwoistość, jako fakt podstawowy. Nie jest już ważne to, co czytamy w opisie stworzenia: Bóg «stworzył mężczyznę i niewiastę» (Rdz 1, 27). Nie, teraz uważa się, że nie On stworzył ich mężczyzną i kobietą, ale że dotychczas określało to społeczeństwo, a obecnie my sami o tym decydujemy. Płeć męska i żeńska jako rzeczywistości stworzenia, jako natura osoby ludzkiej już nie istnieją.

Metropolita częstochowski ks. abp Wacław Depo, w drugi dzień świat Bożego Narodzenia, odprawił Mszę świętą za wszystkich parafian parafii św. Zygmunta w Szydłowcu. Wygłosił także kazanie, w którym nawiązując do osoby męczennika św. Szczepana, wiernego świadka Chrystusa, wskazał na próby zanegowania we współczesnym świecie: Ewangelii Chrystusa , obyczajów i moralności chrześcijańskiej oraz redukcji Kościoła do instytucji czysto ludzkiej.

Na zakończenie Mszy świętej Ksiądz Arcybiskup złożył życzenia wigilijnemu solenizantowi, proboszczowi ks. Adamowi Radzimirskiemu. Wyraził przy tym uznanie za jego wytrwałe budowanie wspólnoty parafialnej i renowację zabytkowej fary św. Zygmunta. Pobłogosławił także wszystkich obecnych a Eucharystii. Obecność Księdza Metropolity w rodzinnej parafii to dar dla całej naszej wspólnoty. Świadczy o wierności Księdza Arcybiskupa: rodzinie i środowisku dzieciństwa i młodości.

29.12.2013 roku mnie dwa lata od mianowania przez Benedykta XVI. dr. Wacława Depo - wówczas biskupa zamojsko-lubaczowskiego arcybiskupem metropolitą częstochowskim. Uroczysty ingres do bazyliki katedralnej pw. Świętej Rodziny w Częstochowie odbył się 2.02.2012r. w Święto Ofiarowania Pańskiego. 21.06.2012oku. arcybiskup Wacław Depo został wybrany przez Zebranie Plenarne KEP przewodniczącym Rady Konferencji Episkopatu ds. Środków Społecznego Przekazu. 29.06.2012r. w bazylice św. Piotra w Watykanie Metropolita Częstochowski przyjął paliusz z rąk Jego Świątobliwości Ojca Świętego Benedykta XVI. Zawołanie Księdza Arcybiskupa brzmi: „Ad Christum Redemptorem hominis”.

O północy w Uroczystość Narodzenia Pańskiego, w farze św. Zygmunta koncelebrowana była msza święta pasterska. Koncelebrze przewodniczył ks. kan. Adam Radzimirski. Kazanie głosił ks. Bogusław Mleczkowski. Eucharystię poprzedziło czuwanie poprowadzone przez młodzież ze strefy JP II. Pasterka to pierwsza Msza Święta w Święta, ale jednocześnie przedłużenie i dopełnienie Wigilii, która w kulturze polskiej jest szczególnym czasem, nocą w której ludzie jednoczą się w osobliwym związku serc, którego znakiem są kulturowe symbole: dobre życzenia, łamanie się opłatkiem, puste miejsce przy stole, a nawet wigilijne potrawy.

Cały okres świąteczny, który dawniej trwał aż do Święta Trzech Króli, nazywany staropolskim obyczajem Godami, to czas niezwykłego nastroju, promieniującej radości i ciepła. Tajemniczego oczekiwania, prezentów i życzliwości. Uroku dodają udekorowane domy, ulice i sklepy migoczące światełkami choinek.

Zygmunt Gloger w Encyklopedii staropolskiej ilustrowanej tak opisuje te „Gody” i wyjaśnia ich nazwę: „ Lata ery chrześcijańskiej liczyły się od dnia narodzin Jezusa Chrystusa. W dniu Bożego Narodzenia „styka się” rok stary z nowym, czyli w mowie dawnych Słowian dwa „gody”. Stąd powstała nazwa pierwszego miesiąca po tych godach „styczeń” i nazywanie Świąt Bożego Narodzenia „Godami”. Jakoż naród polski przez długie wieki inaczej świat tych nie nazywał, a choć klasy wyższe i literaci zaniechali używania tej nazwy w XVIII wieku, to jednak naród polski, jako największy konserwatysta w rzeczach narodowej mowy i obyczaju, dotąd Boże Narodzenie tylko Godami mianuje. {…} U ludu naszego „Gody” znaczą czas Bożego Narodzenia do Trzech Króli, w których wszystkie wieczory nazywano „świętemi”, wystrzegając się podczas tychże wszelakiej pracy, a tylko spędzając czas na wzajemnych odwiedzinach, ugaszczaniu i śpiewaniu prastarych pieśni, które duchowieństwo postarało się zastąpić jasełkami i kolędami o narodzeniu Jezusa Chrystusa. {…} Ponieważ dwie takie uroczystości, jak Boże Narodzenie i rozpoczęcie Nowego roku, uczyniły Gody najweselszą uroczystością doroczną, ucztowanie to zatem nazywano od godów „godowaniem”, a wyraz „gody” stał si e synonimem każdej biesiadnej uczty, zwłaszcza weselnej.

Czytelnikom którzy zaglądają na prowadzoną przez mnie stronę internetową „Dom na Skale” życzę w imieniu własnym i moich najbliższych radosnych Świąt Bożego Narodzenia, opromienionych blaskiem Bożej Dzieciny. To Jezus jest światłem życia, kto za Nim idzie nie będzie chodził w ciemności.

Niech czas świątecznych, rodzinnych spotkań, uczestnictwo w liturgii Kościoła, utwierdzają na szlakach światła. Niech pozwolą doświadczać mocy Nowonarodzonego Jezusa, który może odmienić nasze życie, również w jego wymiarze społecznym i narodowym.

Obok Jezusa przy żłóbku jest Najświętsza Matka i Święty Józef. Niech oni pokazują nam jak zachować godność ludzką, dobro i piękno. Oby nasza wspólna Ojczyzna, była miejscem w którym buduje się przyszłość. Bóg jest gwarancją naszego ocalenia. Złóżmy w nim naszą nadzieję.

Ostatnia w tym roku w farze św. Zygmunta msza święta ku czci Najświętszej Mary Panny, nazwana roratami, celebrowana była 24 grudnia o godz. 7 rano. Dzień ten to dzień imienin Adama i Ewy. W parafii św. Zygmunta to już tradycyjnie okazja do modlitwy za proboszcza ks. kan. Adama Radzimirskiego. W kościele było dziś rano wielu parafian, pragnących uczcić Matkę Bożą, pomodlić się za swego duszpasterza i złożyć mu imieninowe życzenia.

Koncelebrowanej mszy świętej przewodniczył ks. Andrzej Kania. On też wygłosił kazanie, a na zakończenie Eucharystii skierował życzenia dla Solenizanta. Za jego przykładem podążyli inni: dzieci i młodzież, rodziny, członkowie Kół Rodziny Radia Maryja, Kółek Różańcowych, seniorzy, członkowie Caritas, Chóru kościelnego i inni. Było wiele słów uznania i podziękowań za ofiarną służbę kapłańską, kunszt organizacyjny, otwartość na inicjatywy różnych środowisk i osób.

Wszystkiego dobrego Drogi Księże Proboszczu. Niech Bóg sił dodaje i łask potrzebnych dla Ciebie, Twej posługi w dekanacie i parafii, i przez Ciebie niech błogosławi tym wszystkim którym tak ofiarnie służysz. Radosnych Świąt Bożego Narodzenia.

Na zaproszenie starosty szydłowieckiego Włodzimierza Górlickiego i przewodniczącego Rady Powiatu Marka Sokołowskiego, 19 grudnia odbyło się spotkanie opłatkowe w Starostwie Powiatowym w Szydłowcu. W świąteczny nastrój wprowadzili zebranych uczennice Zespołu Szkół im. KOP w Szydłowcu, śpiewając kolędę „O gwiazdo Betlejemska”. Kolejne kolędy zaśpiewali wszyscy obecni. Wigilię powiatową rozpoczął ksiądz dziekan kan. Adam Radzimirski. Odczytał fragment Pisma Świętego, odmówił modlitwę i złożył władzom powiatu i wszystkim obecnym życzenia świąteczne.

Następnie zebranym życzenia wszelkiej pomyślności przekazali Starosta Szydłowiecki oraz Przewodniczący Rady Powiatu.

Na co dzień zmagamy sie z różnymi problemami, często bardzo trudnymi. Boże Narodzenie to najbardziej rodzinne ze wszystkich świąt. Życzę, żeby nikt nie był samotny w te święta. Chciałbym również podziękować za mijający czas wspólnej pracy – powiedział W. Górlicki.

Dzieci z Przedszkola Samorządowego nr 1 , w okresie przedświątecznym odwiedzają osoby i instytucje w Szydłowcu, którym chcą złożyć życzenia i podziękować za dobro. Dzisiaj 17 grudnia dzieci wraz nauczycielką mgr Jolantą Ziółek odwiedziły firmy Comes. Życzenia na wigilijny wieczór, aby przyniósł radość, a przy świątecznym stole aby nie zabrakło światła i ciepłej rodzinnej atmosfery, zaś w Nowym Roku dopisywało szczęście i pomyślność sprawiły radość uczestniczącym w spotkaniu pracownikom Spółki.

Dzieci przekazały także wykonany przez nich stroik świąteczny i wzruszająco zaśpiewały kolędę. „Nie płacz Jezu, my Ci zaśpiewamy Nie płacz Jezu, pięknie Ci zagramy Mały Jezus w twardym żłóbku spał Głodny i zmarznięty przez sen cicho łkał Jezus się obudził bo usłyszał śpiew Gdy zobaczył dzieci to uśmiechnął się..”

Życzenia za pośrednictwem tak anielskiej delegacji przekazała pani dyrektor, personel i dzieci z Przedszkola nr 1 im. Tęczowego Misia w Szydłowcu.

W farze i wokół fary św. Zygmunta sporo się dziś wydarzyło. Najpierw na mszy świętej o godz. 10.30 , dziewięciu kandydatów do służby liturgicznej ołtarza poprzez symboliczne nałożenie komży włączono w poczet ministrantów. Po południowej sumie odbyła się zaś już druga w adwencie debata, zorganizowana przez młodzież ze strefy JP II. Dotyczyła ona tym razem tematyki radości. Uczestnicy wraz z księdzem Witoldem Witaskiem próbowali odpowiedzieć na pytania czym jest radość, co różni radość od szczęścia, czy radość można czerpać z rzeczy prostych. Debata zgromadziła około 20 osób.

Warto może przypomnieć tutaj nauki św. Franciszka, który uczył, że prawdziwa radość, aby się ukazać, nie po­trzebuje nieopanowanego śmiechu. Pochodzi z czystości serca i zdo­bywa się ją przez pobożną modlitwę. Jej owocami są: gorliwość i troskliwość, nastawienie i gotowość duszy i ciała do pełnienia z rado­snym duchem wszelkiego dobra.

Na każdej mszy świętej, co może najważniejsze nauki rekolekcyjne głosił ks. dr Michał Krawczyk. Przypominał on że wiara to nie obserwowanie Chrystusa, na poziomie ludzkiej ciekawości, do tego jeszcze przez pryzmat swych własnych wizji i opinii, ale autentyczne uczestnictwo w Jego dziele, wejście w głębie Jego Słowa, głoszenie Jego nauki.

Do Świąt Bożego Narodzenia jeszcze ponad 10 dni, a już rozpoczynają się tradycyjne opłatki. Pierwsi w tym roku rozpoczęli rzemieślnicy, którzy spotkali się w zajeździe „Świeczek”. Składając sobie nawzajem życzenia, rzemieślnicy dziękowali za współpracę i wyrażali nadzieję że Nowy rok, będzie dobry dla ich rodzin i dla ich firm.

Gośćmi rzemieślników byli samorządowcy burmistrz Andrzej Jarzyński i przewodnicząca Rady Miejskiej Krystyna Bednarczyk, duchowni: dziekan ks. Adam Radzimirski, proboszcz z Pawłowa ks. Artur Fura, komendant Powiatowej Komendy PSP Krzysztof Banaszek, powiatowy inspektor sanitarny Elżbieta Pawlak. Prezes Izby rzemiosła i Małej przedsiębiorczości w Radomiu Jan Jaworski.

Stół wigilijny pobłogosławił i modlitwę okolicznościową poprowadził kapelan szydłowieckiego Rzemiosła ks. kan. A. Radzimirski. W imieniu organizatorów Cechu Rzemiosł Różnych i szydłowieckiej Spółdzielni Rzemieślniczej honory gospodarza spotkania pełnili prezes Cechu Marcin Pawlak i wiceprezes Sp. Rzemieślniczej Piotr Sokołowski. Oprawę muzyczną spotkania przygotował Ireneusz Nieczajew.

W nadchodzącym tygodniu mamy szanse na kilka dni słonecznej pogody. Poniedziałek przywita nas pewnie deszczem , więc tym bardziej prognoza jeszcze kilku słonecznych dni cieszy. Z każdym dniem bliżej do zimowego przesilenia i do świat Bożego Narodzenia. Dzisiejsza niedziela była ważnym dniem w przygotowaniu do Świąt. 8 grudnia niedziela adwentowa połączona z uroczystością Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej. W liście biskupów polskich odczytanym dziś w kościołach możemy przeczytać że adwentowe oczekiwanie ma kilka wymiarów. Biskupi przypominają że adwent to nie czas umartwień, ale to szkoła czekania, czas porządkowania sumień i naszego życia, w szczególnej łączności z Maryją i jej Oblubieńcem św. Józefem.

Oczekując Bożego Narodzenia, - napisali biskupi - warto uzbroić się w cierpliwość, pogłębić relacje z Bogiem poprzez uczestnictwo w roratach, rekolekcjach adwentowych i poprzez skorzystanie z sakramentu pokuty. W liście wskazany jest także na inny czas oczekiwania, zbliżająca się 1050 rocznica Chrztu Polski, którą będziemy przeżywać za 3 lata. To historyczne wydarzenie wymaga także naszego przygotowania. Od Chrztu Polski w 966 roku, zaczęły się nasze dzieje ojczyste budowane na tym fundamencie. Biskupi napisali że „Świętowanie tej rocznicy jest ważne, ale nie może być celem samym w sobie. Znajomość naszej przeszłości pozwala odkrywać i doceniać chrześcijańskie korzenie, z których wyrastamy. Służy to patrzeniu na teraźniejszość przez pryzmat wiary w Boga, by w konsekwencji budować naszą przyszłość na fundamencie doświadczenia żywego spotkania z Chrystusem. Chcemy, by wspomnienie historycznego wydarzenia o fundamentalnym znaczeniu dla chrześcijaństwa i państwowości na naszej ziemi, stało się impulsem do odnowienia i umocnienia naszej wiary.”

I jeszcze jedno przesłanie tej adwentowej niedzieli to rozpoczynający się pod hasłem „Wierzę w Syna Bożego” rok pracy duszpasterskiej. Będziemy w czasie tego roku duszpasterskiego przeżywać kanonizację dwóch wielkich papieży Jana XXIII i Jana Pawła II. Wiara jest darem i zadaniem zarazem, chrześcijanin ma powinność kierowania się zasadami wiary i dawania świadectwa w najbliższym otoczeniu i obrony Kościoła. Wiara żywa to taka która przenika myślenie i działanie, pracę nad sobą i apostolstwo. Przykładem żywej wiary jest Najświętsza Maryja Panna Niepokalanie Poczęta, której tak bardzo zaufał błogosławiony Jan Paweł II.

W andrzejkowy wieczór w farze św. Zygmunta ks. Witold Witasek celebrował mszę świętą w intencji ks. Andrzeja Kani, ten z kolei modlił się w intencji osób z ruchów którym duszpasterzuje. Życzenia Solenizantowi - po zakończeniu modlitwy - złożyli ks. Witold Witasek, ks. prob. Adam Radzimirski oraz przedstawiciele grup i ruchów których moderatorem jest ks. Andrzej.

Z wielkim zaangażowaniem kapłańskim pracuje on już od ponad 5 lat w parafii św. Zygmunta. Opiekuje się kręgami rodzin Domowego Kościoła Ruchu Światło-Życie, grupą modlitewną Czcicieli Św. Ojca Pio, szydłowiecką grupą pielgrzymkową na Jasną Górę, pielgrzymami pieszej pielgrzymki z Szydłowca do sanktuarium Matki Bożej Miłosierdzia w Skarżysku Kamiennej. Zainicjował wielu cennych działań skierowanych do młodzieży. Wykazując się gorliwością kapłańską, obfitością talentów i łask oraz wielką życzliwością do ludzi.

Ks. mgr Andrzej Kania urodził się w 1971 roku w Końskich. Święcenia kapłańskie przyjął 27 maja 1995 roku. Z nominacji ks. abp. Zygmunta Zimowskiego, od 22 czerwca 2008 roku pełni posługę wikariusza parafii św. Zygmunta w Szydłowcu.