Biskup Polowy Tadeusz Płoski upamietniony

Śp. Biskup Tadeusz – obecny w słowie, świadectwie i w tajemnicy smoleńskiego Krzyża. Wieczna miłość Matki do umiłowanego Syna i odpowiedzialność Syna za Matkę stoi za tym darem konkretnej miłości – mówił 28 października w czasie Mszy św. dziękczynnej w Katedrze Polowej ks. płk Dariusz Kowalski. Pani Kazimiera Płoska wraz rodziną Biskupa Tadeusza ofiarowali finansowy dar na renowację bocznego ołtarza w Katedrze Polowej. Decyzja o renowacji ołtarza Ukrzyżowania była jedną z ostatnich decyzji Biskupa Tadeusza, który zginął w drodze do Katynia 10 kwietnia 2010 r.

W święto Patrona Bp. Tadeusza Płoskiego w Katedrze Polowej zgromadzili się ci, którzy w 6. rocznicę jego ingresu chcieli podziękować Panu Bogu za dar jego obecności. Obecności w tajemnicy świętych obcowania. Dziekan Wojsk Lądowych ks.płk Dariusz Kowalski wspominał także we wprowadzeniu do Mszy św. gen. Tadeusza Buka, dowódcę Wojsk Lądowych, który również zginął w katastrofie samolotu pod Smoleńskiem.

We Mszy św. koncelebrowanej pod przewodnictwem Kard. Józefa Glempa, uczestniczyło m.in. 4. przedstawicieli Episkopatu Polski: Abp Wojciech Ziemba, metropolita warmiński ( jeden z trzech konsekratorów Bp. Płoskiego), Abp Henryk Hoser, ordynariusz warszawsko-praski, Bp Stanisław Budzik, sekretarz Konferencji Episkopatu Polski, Bp Marian Duś, biskup pomocniczy archidiecezji warszawskiej.


Pamięci Majora Hubala i biskupa Tadeusza Płoskiego

Tegoroczne obchody 71. Rocznicy Śmierci Majora Henryka Dobrzańskiego Hubala odbyły się dziś 21 maja 2011 roku. Przy Szańcu Hubala koło miejscowości Studzianna w powiecie opoczyńskim. Mszę świętą polową wraz z gronem kapłanów koncelebrował ordynariusz diecezji polowej Wojska bp Józef Guzdek.

W kazaniu Biskup Polowy nawiązując do słów mjr. Henryka Dobrzańskiego, wypowiedzianych, w obliczu klęski militarnej jaka spotkała II Rzeczpospolitą, we wrześniu 1939 roku, że munduru nie zdejmie i broni nie złoży oraz ewangelicznej lekcji, mówił o postawie cechującej pasterza, gotowego bronić swej owczarni. Cechuje go postawa odpowiedzialności za powierzone owce, aż do narażenie samego siebie nawet na utratę życia.

Przeciwieństwem jest postawa najemnika, który przychodzi aby niszczyć, grabić i uzyskać korzyść własną.