Śp. Biskup Tadeusz – obecny w słowie, świadectwie i w tajemnicy smoleńskiego Krzyża. Wieczna miłość Matki do umiłowanego Syna i odpowiedzialność Syna za Matkę stoi za tym darem konkretnej miłości – mówił 28 października w czasie Mszy św. dziękczynnej w Katedrze Polowej ks. płk Dariusz Kowalski. Pani Kazimiera Płoska wraz rodziną Biskupa Tadeusza ofiarowali finansowy dar na renowację bocznego ołtarza w Katedrze Polowej. Decyzja o renowacji ołtarza Ukrzyżowania była jedną z ostatnich decyzji Biskupa Tadeusza, który zginął w drodze do Katynia 10 kwietnia 2010 r.

W święto Patrona Bp. Tadeusza Płoskiego w Katedrze Polowej zgromadzili się ci, którzy w 6. rocznicę jego ingresu chcieli podziękować Panu Bogu za dar jego obecności. Obecności w tajemnicy świętych obcowania. Dziekan Wojsk Lądowych ks.płk Dariusz Kowalski wspominał także we wprowadzeniu do Mszy św. gen. Tadeusza Buka, dowódcę Wojsk Lądowych, który również zginął w katastrofie samolotu pod Smoleńskiem.

We Mszy św. koncelebrowanej pod przewodnictwem Kard. Józefa Glempa, uczestniczyło m.in. 4. przedstawicieli Episkopatu Polski: Abp Wojciech Ziemba, metropolita warmiński ( jeden z trzech konsekratorów Bp. Płoskiego), Abp Henryk Hoser, ordynariusz warszawsko-praski, Bp Stanisław Budzik, sekretarz Konferencji Episkopatu Polski, Bp Marian Duś, biskup pomocniczy archidiecezji warszawskiej.

Homilię wygłosił Administrator Ordynariatu Polowego ks. płk Sławomir Żarski. – Dziś, odsłaniając jego popiersie - mówił w homilii ks. Żarski, pragniemy mu podziękować za dobro, które się zrodziło dzięki Jego posłudze, za postawę, za dynamizm biskupiej posługi, za dzieła i prace, które będą trwać, promieniować – to świadectwa Jego życia.

Poświęcone dziś w Katedrze Polowej przez Prymasa Józefa Glempa i odsłonięte przez sekretarza stanu w MON Czesława Piątasa popiersie Bp. Płoskiego – to „inicjatywa serca” wdzięcznych ludzi. Spiżowe popiersie Bp Tadeusza Płoskiego, czwartego biskupa polowego w ponad 90 letniej historii Biskupstwa Polowego, dołączyło do poprzedników: Bp. Stanisława Galla i Józefa Gawliny. Rzeźba, podobnie jak poprzednie, powstała w pracowni Andrzeja Renesa. Lewe ramię Pasterza naznaczone jest symbolicznie ranami, nawiązującymi do umęczonych doczesnych szczątków ofiary katastrofy smoleńskiej.

– 10 kwietnia 2010 roku w Smoleńsku, przypomniał chwile męczeńskiej śmierci pielgrzymów katyńskich ks. Żarski - na skraju wojskowego lotniska, w pobliżu Katyńskiego Lasu, Anioł śmierci dotknął 96 naszych Braci i Sióstr – dzieci ojczyzny. Z pobojowiska po rozbitym samolocie rozbłysnął Miłosierdzia znak świetlany. Biskupi pierścień z wizerunkiem Matki Miłosierdzia, tej, co w Ostrej świeci Bramie… To on dopomógł w rozpoznaniu doczesnych szczątków Biskupa Tadeusza... I tu, w Kaplicy Lotników, towarzyszy im wizerunek Matki Miłosierdzia. Jako dopełnienie Nowenny przed niedzielą Bożego Miłosierdzia…

Rozważając mowę Bożych znaków towarzyszących ich śmierci ks. Żarski powiedział m.in.:-

Ku naszemu pokrzepieniu, światło na mrok wydarzenia spod Smoleńska, rzucają słowa Pana Jezusa skierowane do siostry Faustyny na dziewiąty dzień Nowenny przed niedzielą Bożego Miłosierdzia. W tym roku był to dzień 10 kwietnia. Pan Jezus powiedział: „Dziś sprowadź Mi dusze oziębłe i zanurz je w przepaści miłosierdzia Mojego. Dusze te najboleśniej ranią Serce Moje. Największej odrazy doznała dusza Moja w Ogrójcu od duszy oziębłej”. Zginęli w wigilię święta Miłosierdzia Bożego, tak ja Jan Paweł II. To z błogosławieństwem Jan Pawła II , z jego apostolskiego nadania Wojsko Polskie otrzymało dar - swego Pasterza:- Przed sześciu laty, czyniąc zadość woli Namiestnika Chrystusowego na ziemi, Papieża – Polaka, Sługi Bożego Jana Pawła II, śp. Bp Tadeusz Płoski wziął na swe ramiona brzemię apostolskiej odpowiedzialności za zbawienie żołnierzy Wojska Polskiego. Gdy obejmował swoją misję apostolską w Wojsku polskim w duchu odpowiedzialności przed Najwyższym Kapłanem – Jezusem Chrystusem, Bp Tadeusz mówił o pogłębieniu ewangelizacji ( „ zapuścić lemiesze w głąb”). - Nikt z nas, wówczas obecnych w Katedrze Polowej (ingres 30 października 2004 r.) nie przypuszczał, mówił dalej ks.Żarski, że dotknie nas takie wydarzenie, jakie miało miejsce w ten sobotni poranek 10 kwietnia 2010 roku, podczas którego lemiesz jego pasterskiej troski za życie wieczne każdego polskiego żołnierza oraz zbawienie każdego Polaka - przez Opatrzność Bożą będzie zapuszczony w rolę Winnicy Pańskiej, jaką jest Kościół wojskowy aż tak głęboko! Z polskich grobów naród zawsze uczył się mądrości , przypomniał dalej ks. Żarski - Od pół rok, mądrości i miłości wobec Boga, Ojczyzny i bliźniego, uczymy się w tej Katedrze Polowej również i na grobie naszego Pasterza Bpa Tadeusza, który razem z Biskupem Władysławem Bandurskim, obok którego spoczął, uczy nas wszystkich, iż „Służba Rzeczypospolitej – kapłaństwem jest…”

Na zakończenie Administrator Diecezji Wojskowej przypomniał słowa Bp. Tadeusza, towarzyszące ostatniemu dziełu jego apostolskiego trudu – synodu Wojskowego: - Kieruje nami pragnienie ofiarowania Chrystusowi takiego Kościoła, którym mógłby się radować i wskazywać wiernym służącym Ojczyźnie w Siłach Zbrojnych namacalny znak obecności Zbawiciela pośród nich. W tym czasie trwania Synodu, oddajemy się opiece Boga Ojca i Ducha Świętego, który nas ożywia, abyśmy potrafili z wiarą i odwagą głosić Ewangelię Chrystusową”. Niezwykle wzruszającym momentem tej dziękczynnej liturgii było ofiarowanie symbolicznych dziękczynnych darów. Mama Biskupa Polskiego ofiarowała Matce Bożej najwyższe odznaczenia swojego Syna. Dowódca VI zmiany kontyngentu w Afganistanie płk Wiesław Lewicki ofiarował Matce Bożej wotum za ocalenie żołnierzy 7 kwietnia 2010 r. Wotum przedstawia fragment częściowo zniszczonej kaplicy w Ghazni. Tę wdzięczność w modlitwie zanieśli Podhalańczycy swojej Gaździnie, Matce Bożej Ludźmierskiej, która chroniła ich w Afganistanie.

W imieniu ewangelickiego duszpasterstwa wojskowego modlitwę w intencji Bp. Tadeusza odmówił Bp. Mirosław Wola. Na ręce Administratora Diecezji Wojskowej nadesłał list minister obrony narodowej Bogdan Klich. List został odczytany przez przedstawiciela ministra. Pamięć o ś.p. Biskupie Tadeuszu, która jest wyrazem miłości, potwierdzili swoja obecnością w Katedrze tego dnia przedstawiciele różnych barw i szarż mundurowych - Wojska, Policji, Straży Granicznej, Służby Celnej - różnych stanów i wieku. Przybyła też młodzież z odległych stron Polski ze swoimi sztandarami, m.in. z Szydłowca i ze szkół imienia ks. Tadeusza Dłubacza z południa Polski.

Przy grobie Biskupa Tadeusza i Jego sekretarza zapłonęły znicze, a w niebo znów popłynęła modlitwa za wstawiennictwem Matki Bożej Miłosierdzia. Wierni biskupiemu zawołaniu, ”Panie, zostań z nami”, staramy się wypełnić rozkaz „wytrwajcie w Panu”, jak powiedział ks. płk Dariusz Kowalski.

Elżbieta Szmigielska - Jezierska