W Wielki Piątek w Kościele Katolickim, zgodnie ze starodawną tradycją, nie sprawuje się Eucharystii, a jedynie liturgię Męki Pańskiej. Składa się ona z czterech części: Liturgii Słowa, adoracji krzyża, Komunii i procesji z Najświętszym Sakramentem do Grobu Pańskiego. W szydłowieckiej farze, nabożeństwo wielkopiątkowe rozpoczęło się o godz. 17. Bezpośrednio przed nim odprawiano ostatnie w tym Wielkim Poście nabożeństwo Drogi Krzyżowej. Liturgii przewodniczył ks. Krzysztof Nowosielski.

W czasie Liturgii Słowa odczytano ewangeliczny opis Męki Pańskiej, zanoszono także modlitwy za wszystkie stany Kościoła, za katechumenów, o jedność chrześcijan, za niewierzących w Chrystusa, za niewierzących w Boga, za rządzących państwami, za strapionych i cierpiących. Następnie ks. K. Nowosielski, wygłosił kazanie pasyjne, w którym wskazywał na znaczenie w życiu chrześcijanina krzyża Chrystusowego i modlitwy do Boga. Bez czci krzyża i bez modlitwy, nie ma wierności Chrystusowi i wypełnienia Jego woli.

Wielkopiątkowa liturgia Kościoła, zgromadziła bardzo wielu wiernych, którzy dla uczczenia śmierci Pańskiej, przez pocałunek oddali cześć krucyfiksowi. Licznie składano ofiary na utrzymanie Bożego Grobu w Jerozolimie. Po zakończeniu adoracji Krzyża, kapłani i szafarz nadzwyczajny rozdawali wiernym Komunię świętą. Najświętszy Sakrament nakryty welonem, przy śpiewie pieśni o Męce Pańskiej, procesyjnie przeniesiono do Groby Pańskiego, gdzie wystawiono Go do adoracji wiernych. Potrwa ona do nocy Wigilii Paschalnej. Ołtarz w Wielki Piątek i Wielką Sobotę pozostaje pusty, bez krzyża, świec i obrusa. Puste jest także Tabernakuulum. W Wielki Piątek, w kościele przyklęka się przed krzyżem.

Relikwie Krzyża Chrystusowego otoczone pietyzmem wiernych w Sanktuarium na Świętym Krzyżu nieopodal Kielc, wpisały się w polską historię, świadcząc o jej ponad tysiącletnim zakorzenieniu w Misterium Chrystusa. Świadomość tego faktu, była bliska tym którzy w Wielki Piątek rozważali Mękę Pańską w czasie drogi krzyżowej, która wiodła starodawnym szlakiem pielgrzymim z Nowej Słupi i adorowali drzewo Krzyża w czasie wielkopiątkowej liturgii.

W polskiej tradycji Wielki Piątek to dzień postu i rozpamiętywania męki Zbawiciela. W kościele katolickim zgodnie z tradycja sięgającą bardzo dawnych wieków, w Wielki Piątek nie sprawuje się Eucharystii. Celebrowane jest jedynie nabożeństwo Męki Pańskiej, w czasie którego rozważane są Słowa Pisma Świętego, mówiące o Męce Zbawiciela, adorowany Krzyż, udzielana Komunia Święta; a na koniec Najświętszy Sakrament przenoszony jest do Grobu.

W liczącym ponad tysiąc lat, najstarszym polskim sanktuarium na Świętym Krzyżu, przechowywane jest kilka cząstek Krzyża Chrystusowego. W Wielki Piątek 18 kwietnia w świętokrzyskiej bazylice Trójcy Świętej ordynariusz diecezji sandomierskiej ks. bp Krzysztof Nitkiewicz o godz. 15, przewodniczył wielkopiątkowej liturgii. Wcześniej poprowadził drogę krzyżową, która po raz dziewiąty przemierzyła królewski szlak z Nowej Słupi do sanktuarium świętokrzyskiego. Rozważania pasyjne o tematyce zaczerpniętej z tekstów ewangelicznych i nawiązujące do realiów życia codziennego przygotował oblat o. Krzysztof Jamrozy. Krzyż od stacji do stacji nieśli przedstawiciele różnych stanów i zawodów.

Dziś Kościół rozważa dziś mękę i śmierć Jezusa, który przyjął ją jako wyraz bezwarunkowego oddania siebie i swego przesłania Ojcu. Przyjął ją, pozwolił przelać swoją krew. Przyjął wraz z przemocą i odrzuceniem Jego osoby przez ludzi aby objawić oblicze Boga Miłosiernego. Liturgia Wielkiego Piątku, czci to zbawcze Misterium.

Kościelna Liturgia Wielkiego Piątku Męki Pańskiej, składa się z czterech części: Liturgii słowa, adoracji Krzyża, Komunii i przeniesienia Najświętszego Sakramentu do Grobu Pańskiego. Na samym początku Liturgii kapłan udał się do ołtarza i po oddaniu mu czci upadł na twarz.

Razem z kapłanem wszyscy zebrani modlili się przez chwilę w ciszy. Odczytana została dziś Ewangelia św. Jana z opisem Męki Pańskiej oraz rozbudowana jest modlitwa powszechna. W centralnej części Liturgii, której przewodniczył ks. Andrzej Kania, odbyła się adoracja Krzyża świętego. Przez pocałunek kapłani i wierni obecni w farze św. Zygmunta oddawali cześć Krzyżowi Chrystusa. Po obrzędzie Komunii świętej na zakończenie Liturgii kapłani przenieśli Najświętszy Sakrament, do Grobu Pańskiego przygotowanego w Kaplicy Szydłowieckich. Po Liturgii na Część Męki Pańskiej odśpiewano trzy części Gorzkich Żali i rozpoczęła się adoracja Najświętszego Sakramentu wystawionego w Grobie Pańskim, która będzie trwała do godz. 12 w nocy.

Liturgia wielkopiątkowa, to rozważanie biblijnego opisu męki Pańskiej, adorowanie i uczczenie Krzyża świętego. Liturgia akcentuje bardziej chwałę odkupienia przez krzyż niż poniżenie przez mękę. Śmierć Chrystusa, będąc najwyższym aktem miłości do Boga Ojca i do ludzi, była zwycięstwem Chrystusa. Tym bardziej, że została opromieniona blaskiem Zmartwychwstania.

Po liturgii Słowa, w czasie której odczytywane są teksty Pisma Świętego przepowiadające i opisujące mękę Pańską oraz po krótkiej homilii kierowane są do Boga wezwania modlitewne. Do ołtarza przynosi się zasłonięty Krzyż. Ministranci niosą przy nim zapalone świece. Kapłan, stojąc przed ołtarzem, bierze Krzyż, odsłania jego górną część i podnosząc go śpiewa wezwanie: Oto drzewo Krzyża. Po trzykrotnym odsłonięciu fragmentu Krzyża i wyśpiewaniu wezwania, następuje ucałowanie Krzyża przez kapłanów i wiernych. Garnąc się do oddania pokłonu Jezusowi, który zawisł na krzyżu dla zbawienia naszego, wierni całują krzyż z nadzieją i ufnością Chrystusowi, że rozpali na nowo w nich żar wiary i miłości. Moc Jego męki i śmierci jest bowiem nieskończenie większa niż ludzka słabość i grzech. Liturgię Wielkopiątkową dopełnia rozdzielenie Komunii świętej konsekrowanej w czasie Liturgii Wieczerzy Pańskiej i przeniesienie Najświętszego Sakramentu do symbolicznego Grobu, w którym będzie adorowany aż do Wigilii Paschalnej i poranka Niedzieli Zmartwychwstania Pańskiego. W szydłowieckiej farze wielkopiątkowej Liturgii przewodniczył ks. Paweł Górowski.