W parafii św. Zygmunta w Szydłowcu, od niedzieli 17 marca do środy 20 marca, trwały rekolekcje wielkopostne, które wygłosił szydłowieckim parafianom ks. Artur Fura, proboszcz sąsiedniego Pawłowa. W czwartek w parafii trwała przez cały dzień spowiedź święta. W konfesjonałach zasiadło 17 kapłanów, którzy udzielali sakramentu pojednania. W piątek o godz. 16.30 pod przewodnictwem ks. Krzysztofa Nowosielskiego odprawiona została msza święta, a bezpośrednio po niej, na ulice Miasta wyszła procesja drogi krzyżowej, którą poprowadził ks. proboszcz Adam Radzimirski.

Liczni wierni podążali za starodawnym Krzyżem, rozważając tajemnicę 14 stacji krzyżowych. Medytację i modlitwę pogłębiały pieśni pasyjne śpiewane wspólnie pod kierunkiem Ewy i Zbigniewa Matla. Zadumę pogłębiała zimowa pogoda, która w tym roku towarzyszy nam od dłuższego czasu. Tylko najmłodsi ministranci jakby jeszcze tej zimy nie mieli dosyć, rzucali się śnieżkami.

Na zakończenie tej pasyjnej modlitwy, proboszcz ks. kan. Adam Radzimirski, podziękował wiernym za liczne przybycie i za zaangażowanie w przygotowanie i przeprowadzenie tej Drogi Krzyżowej. Podziękował także tym, którzy służyli pomocą w zabezpieczeniu przemarszu ulicami: strażnikom Straży Miejskiej i funkcjonariuszom Policji. W krzyżowej drodze ulicami: Radomską, Zamkową, Sowińskiego i Kąpielową uczestniczyło około 1500 osób.

W Szydłowcu już od pięciu lat, działa Grupa Modlitwy Ojca Pio, należąca do Międzynarodowego Stowarzyszenie Grup Modlitwy. W każdy 23 dzień miesiąca wierni zrzeszeni w tym Stowarzyszeniu, chcąc wprowadzić w czyn wezwanie Jezusa Chrystusa do modlitwy, gromadzą się kościele parafialnym, aby modlić się intencjach Kościoła i własnych.

W sobotę 23 marca, w farze św. Zygmunta zebrali się na celebrację mszy świętej czciciele świętego ojca Pio, a po jej zakończeniu specjalne modlitwy i wezwania do Najświętszego Serca Jezusowego za pośrednictwem Świętego Ojca Pio, odmówił z wiernymi ks. Andrzej Kania.

Od września ubiegłego roku, w naszej parafii są relikwie Świętego Zakonnika z Pietrelciny, to właśnie przy tych relikwiach na koniec nabożeństwa, wierni prosili w znanych sobie intencjach i oddawali im cześć. Stosownie do statutów Stowarzyszenia w każdy 13 dzień miesiąca, odbywają się spotkania formacyjne poświęconych zgłębianiu doktryny katolickiej. Wierni pełnią także apostolat i posługę ewangelizacyjną. W Szydłowcu kierownikiem grupy modlitewnej jest pani Zofia Piasecka, a opiekunem duchowym ks. A. Kania. W Grupie skupionych jest 50 wiernych.

Wielki Czwartek rozpoczyna Triduum Paschalne, które jest religijnym obchodem misterium: wywyższenia Jezusa, Jego przejścia z tego świata do Ojca. Dokonało się ono w śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa, a swoją pełnię osiągnie w powszechnym zmartwychwstaniu przy końcu świata. Zadatek tego zbawienia obecny jest w Najświętszym Sakramencie, który Jezus Chrystus pozostawił odchodząc z tego świata, jako pokarm duchowy, dla tych, którzy idą za Nim.

W szydłowieckiej świątyni farnej uroczystości Wielkiego Czwartku, celebrowane były w czasie wieczornej mszy świętej Wieczerzy Pańskiej. W celebracji uczestniczyli liczni wierni. Na początku Eucharystii. Ich przedstawiciele złożyli życzenia Kapłanom, którzy w Wielki Czwartek, na pamiątkę ustanowienia Najświętszego Sakramentu i sakramentu kapłaństwa, odnawiają swoje przyrzeczenia kapłańskie. Dzień ten jest, więc także świętem kapłanów i dniem modlitwy za kapłanów.

W czasie kazania ks. proboszcz Adam Radzimirski, który przewodniczył wieczornym celebracjom, odniósł się do licznego uczestnictwa wiernych w liturgii wielkoczwartkowej, dziękując za okazywany pietyzm wiary i czci do Najświętszego Sakramentu. Przypomniał, że Jezus Chrystus pozostał wśród nas w Najświętszym Sakramencie, pod postacią małej okruszyny chleba, po to, aby być blisko nas, aby być z nami, aby nas prowadzić do nieba. Warto, więc przyjmować komunię świętą, karmić się Jego ciałem, na życie wieczne. Nawiązując do Dnia Kapłańskiego.

W Wielkim Poście w świątyniach odprawiane są nabożeństwa okresowe związane z Męką Zbawiciela: Gorzkie Żale i Droga Krzyżowa. Obydwie te formy praktyk wielkopostnych mają charakter pobożności ludowej. Nabożeństwa te posługują się obrazami (stacjami drogi krzyżowej) i krótkimi pieśniami ludowymi, poruszającymi uczucia wiernych i prowadzącymi do nawrócenia, do większej miłości Boga i bliźnich oraz do dzieł i uczynków miłosierdzia.

Nabożeństwo drogi krzyżowej, jest bardziej rozpowszechnione czy to w postaci nabożeństw publicznych, czy też jako forma pobożności indywidualnej. W szydłowieckiej świątyni farnej Droga Krzyżowa odprawiana jest w każdy piątek trzykrotnie: dla dzieci, dla dorosłych i dla młodzieży.

W ostatni piątek drogę krzyżową dla dorosłych poprowadził ks. Krzysztof Nowosielski . Rozważania do 14 stacji krzyżowej drogi, oparte były na motywach zaczerpniętych z Litanii do Najświętszego Serca Pana Jezusa. Wezwania ukazujące mękę i ofiarę Chrystusa takie jak: Serce Jezusa, przebłaganie za nasze grzechy, Serce Jezusa, zelżywością napełnione, Serce Jezusa, dla nieprawości naszych starte, Serce Jezusa, aż do śmierci posłuszne, Serce Jezusa, włócznią przebite, Serce Jezusa, krwawa ofiaro grzeszników, Serce Jezusa, życie i zmartwychwstanie nasze; korelują z wielkopostnymi rozważaniami i ukazując zbawczą istotę Męki i Zmartwychwstania Pańskiego.

Żywe i sztuczne kwiaty, wieńce, różnorodne znicze dekorują dziś groby. Licznie gromadziliśmy się w kościołach i na cmentarzach, aby dać wyraz łączności z tymi, którzy odeszli do wieczności. Tradycyjnie po zakończeniu w szydłowieckiej farze Mszy św. o godz. 12. Kapłani i wierni w procesji udali się na cmentarz, aby modlić się za dusze zmarłych polecanych przez bliskich w wypominkach. Zwyczajem lat poprzednich przy trzech bramach szydłowieckiej nekropolii, wolontariusze Stowarzyszenia na Rzecz Rozwoju Szydłowca, zbierali do puszek datki, na renowację zabytkowych nagrobków cmentarza przy ul. Kamiennej. Kwestowali szydłowieccy samorządowcy i inne osoby, aktywne na różnych forach społecznej działalności.

Uroczystość Wszystkich Świętych pokazuje że niebo jest dla świętych nagrodą i uwiecznieniem wszelkich trudów poniesionych w ciągu życia. Kościół 1 listopada czci tych wszystkich ludzi, którzy osiągnęli wieczny cel - zbawienie. Twałe i wieczne szczęście z obdarowania Bogiem. Święci to przyjaciele Boga, cieszący się Jego chwałą.

W polskiej kulturze dzień ten ma wymiar zadumy, refleksji nad przemijaniem i cichej radości z nadziei osiągnięcia najwyższego dobra a także modlitwy za tych, którzy zakończyli ziemską wędrówkę. Rodzinny charakter uroczystości podkreślają odwiedziny grobów bliskich osób oraz spotkania z tymi, z którymi tworzymy wspólnotę związaną więzami pokrewieństwa, kultury i wiary zakorzenionej w przebaczającej miłości Chrystusa Zbawcy. Być człowiekiem to żyć z innymi ludźmi, tworzyć wspólnotę, czyli współdzielić życie. Tak jest i ze wspólnotą zbawionych, oni radują się w niebie, a my będąc dla siebie nawzajem braćmi, tworzymy z nimi większą wspólnotę Kościoła, w tajemnicy Świętych Obcowania.