Niech ta katastrofa umocni wzajemne więzi w naszej Ojczyźnie, Europie i świecie” – piszą biskupi w słowie na pierwszą rocznicę katastrofy smoleńskiej. Biskupi pochylają się nad bólem rodzin ofiar i zachęcają do ufności w Boże Miłosierdzie.

Słowo Rady Stałej Konferencji Episkopatu Polski przeznaczone na 10 kwietnia otwiera fragment z biblijnej Księgi Mądrości: „(…) trzepoczące skrzydła przecięły lekkie powietrze – / prute z gwałtownym szumem / i uderzeniem piór smagane – / znaku przelotu potem nie można znaleźć”. W katastrofie samolotu prezydenckiego zginęło 10 kwietnia ubiegłego roku 96 osób, w tym prezydent Lech Kaczyński z małżonką. Jak piszą biskupi, „wszyscy oni oddali życie, aby kłamstwo katyńskie zniknęło na zawsze z przestrzeni publicznej; aby prawda o ludobójstwie tysięcy bezbronnych jeńców polskich dotarła do świadomości świata”.

Biskupi zaznaczają, że wydarzenia tego nie sposób ograniczyć do czysto ziemskiej perspektywy. Spojrzenie na nie w świetle wiary dało ufność, że „nie straciliśmy ich na zawsze”, gdyż „przeszli z jednego życia do drugiego Życia”.

Siostry i Bracia! Umiłowani w Chrystusie Panu! Niedziela Świętej Rodziny wypada w tym roku w drugi dzień Świąt Bożego Narodzenia. Słowo, które stało się Ciałem i zamieszkało między nami, „objawia nam samego Boga w dialogu miłości między osobami Boskimi i zaprasza nas do uczestnictwa w nim.” Nawiązując do programu duszpasterskiego, pragniemy zaprosić wszystkich wiernych, aby czynili Kościół domem i szkołą komunii. Warunkiem i początkiem realizacji tego dzieła jest budowanie więzi z Bogiem poprzez przyjęcie Bożego Słowa i kształtowanie w jego świetle życia duchowego i rodzinnego.

1. Od wierności Prawu do wierności Bogu

Przez Wcielenie i Narodzenie Syna Bożego Bóg proponuje nam taką więź, o jakiej ludzkość do chwili narodzin Chrystusa nie odważyła się nawet marzyć. Tę szczególną relację nazywamy komunią z Bogiem. Jest ona najściślejszym zjednoczeniem, jakie można sobie wyobrazić. Nie jest czymś powierzchownym, ale rzeczywistością, która sięga do najgłębszych pokładów w człowieku. Komunia bowiem, co wielokrotnie podkreślał Sługa Boży Jan Paweł II, jest rzeczywistością centralną i podstawową dla życia każdego człowieka i całego Kościoła. Oczywiście nie może być mowy o komunii i zjednoczeniu w miłości bez życia wiarą na co dzień. Wiara bowiem bez uczynków jest martwa (por. Jk 2, 26). Równocześnie trzeba jednak pamiętać, że samo przestrzeganie nakazów i zakazów – bez doświadczenia głębokiej zażyłości z miłującym Bogiem – dalekie jest od dojrzałego życia wiarą. Uczynki powinny być konsekwencją życia w komunii z Bogiem, zaś komunia z Bogiem wyraża się w uczynkach.

1. Komunia z Bogiem drogą do szczęścia w rodzinie

Wielu z nas stawia pytanie: jak ułożyć szczęśliwe życie małżeńskie i rodzinne? Z pomocą w szukaniu właściwej odpowiedzi przychodzi psychologia małżeństwa i rodziny oraz pedagogika rodziny. Ich wskazania, choć bardzo cenne, są jednak niewystarczające. Życie małżeńskie – jeżeli ma być piękne, prawdziwe i trwałe – nie może się ograniczać do tego, co w danej chwili przyjemne albo wygodne. Sakrament małżeństwa to o wiele więcej niż zalegalizowanie bycia razem na zasadach tego świata. To wejście małżonków w wyjątkową komunię z Chrystusem. To decyzja, aby całe swoje życie – wszystko, co dzieje się w sercu, umyśle, ciele i w każdej chwili codziennego życia małżonków – uczynić żywym obrazem Boga. Takie życie małżeńskie prowadzi do pełni i do szczęścia, które są możliwe na fundamencie głębokiej, przeżywanej każdego dnia, zażyłości z Bogiem. Komunia z Bogiem rozwija się i pogłębia przez codzienną modlitwę indywidualną, małżeńską i rodzinną. Karmi się medytacją Słowa Bożego i adoracją Chrystusa w Najświętszym Sakramencie. Budzi tęsknotę za jak najczęstszym przystępowaniem do Komunii Świętej. Otwiera nasze oczy na potrzebę ciągłego nawracania się, a w konsekwencji na dojrzale przeżywany sakrament pokuty. Włącza nasze życie w rytm roku liturgicznego. Zażyłość z Bogiem buduje się przecież analogicznie do zażyłości ze współmałżonkiem: poprzez dialog i kontemplację, poprzez życie w obecności, adorację i serdeczne zaangażowanie w sprawy tego, którego nasze serce kocha (zob. Pnp 1, 7).

Nuncjusz Apostolski w Polsce podał informację o nominacji nowego Biskupa Polowego Wojska Polskiego. Nuncjusz Apostolski w Polsce abp Celestino Migliore w przesłanym do Kurii Polowej Wojska Polskiego komunikacie przekazał informację, że Ojciec Święty Benedykt XVI Biskupem Polowym Wojska Polskiego mianował księdza biskupa Józefa Guzdka.

Komunikat Nuncjusza odczytał w obecności kapelanów i pracowników Kurii Polowej Administrator Ordynariatu Polowego ks. prał. płk Sławomir Żarski. Tekst komunikatu Nuncjusza Apostolskiego: „Ojciec Święty Benedykt XVI mianował dotychczasowego biskupa pomocniczego archidiecezji krakowskiej Jóżefa GUZDKA, biskupem polowym Wojska Polskiego. Warszawa, 4 grudnia 2010 roku. + Celestino Migliore Nuncjusz Apostolski”. Biskup Polowy Józef Guzdek (biogram)

Bp Józef Guzdek urodził się 18 marca 1956 r. w Wadowicach, a pochodzi z parafii św. Jana Chrzciciela w Choczni. Po zdaniu matury w Liceum Ogólnokształcącym im. M. Wadowity w roku 1975 rozpoczął studia w Metropolitalnym Wyższym Seminarium Duchownym w Kra­kowie.