List Episkopatu na Święto Świętej Rodziny

Siostry i Bracia! Umiłowani w Chrystusie Panu! Niedziela Świętej Rodziny wypada w tym roku w drugi dzień Świąt Bożego Narodzenia. Słowo, które stało się Ciałem i zamieszkało między nami, „objawia nam samego Boga w dialogu miłości między osobami Boskimi i zaprasza nas do uczestnictwa w nim.” Nawiązując do programu duszpasterskiego, pragniemy zaprosić wszystkich wiernych, aby czynili Kościół domem i szkołą komunii. Warunkiem i początkiem realizacji tego dzieła jest budowanie więzi z Bogiem poprzez przyjęcie Bożego Słowa i kształtowanie w jego świetle życia duchowego i rodzinnego.

  1. Od wierności Prawu do wierności Bogu

Przez Wcielenie i Narodzenie Syna Bożego Bóg proponuje nam taką więź, o jakiej ludzkość do chwili narodzin Chrystusa nie odważyła się nawet marzyć. Tę szczególną relację nazywamy komunią z Bogiem. Jest ona najściślejszym zjednoczeniem, jakie można sobie wyobrazić. Nie jest czymś powierzchownym, ale rzeczywistością, która sięga do najgłębszych pokładów w człowieku. Komunia bowiem, co wielokrotnie podkreślał Sługa Boży Jan Paweł II, jest rzeczywistością centralną i podstawową dla życia każdego człowieka i całego Kościoła. Oczywiście nie może być mowy o komunii i zjednoczeniu w miłości bez życia wiarą na co dzień. Wiara bowiem bez uczynków jest martwa (por. Jk 2, 26). Równocześnie trzeba jednak pamiętać, że samo przestrzeganie nakazów i zakazów – bez doświadczenia głębokiej zażyłości z miłującym Bogiem – dalekie jest od dojrzałego życia wiarą. Uczynki powinny być konsekwencją życia w komunii z Bogiem, zaś komunia z Bogiem wyraża się w uczynkach.

  1. Komunia z Bogiem drogą do szczęścia w rodzinie

Wielu z nas stawia pytanie: jak ułożyć szczęśliwe życie małżeńskie i rodzinne? Z pomocą w szukaniu właściwej odpowiedzi przychodzi psychologia małżeństwa i rodziny oraz pedagogika rodziny. Ich wskazania, choć bardzo cenne, są jednak niewystarczające. Życie małżeńskie – jeżeli ma być piękne, prawdziwe i trwałe – nie może się ograniczać do tego, co w danej chwili przyjemne albo wygodne. Sakrament małżeństwa to o wiele więcej niż zalegalizowanie bycia razem na zasadach tego świata. To wejście małżonków w wyjątkową komunię z Chrystusem. To decyzja, aby całe swoje życie – wszystko, co dzieje się w sercu, umyśle, ciele i w każdej chwili codziennego życia małżonków – uczynić żywym obrazem Boga. Takie życie małżeńskie prowadzi do pełni i do szczęścia, które są możliwe na fundamencie głębokiej, przeżywanej każdego dnia, zażyłości z Bogiem. Komunia z Bogiem rozwija się i pogłębia przez codzienną modlitwę indywidualną, małżeńską i rodzinną. Karmi się medytacją Słowa Bożego i adoracją Chrystusa w Najświętszym Sakramencie. Budzi tęsknotę za jak najczęstszym przystępowaniem do Komunii Świętej. Otwiera nasze oczy na potrzebę ciągłego nawracania się, a w konsekwencji na dojrzale przeżywany sakrament pokuty. Włącza nasze życie w rytm roku liturgicznego. Zażyłość z Bogiem buduje się przecież analogicznie do zażyłości ze współmałżonkiem: poprzez dialog i kontemplację, poprzez życie w obecności, adorację i serdeczne zaangażowanie w sprawy tego, którego nasze serce kocha (zob. Pnp 1, 7).


Uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki Maryi

Pierwszy dzień Nowego Roku to ósmy dzień od Narodzenia Jezusa. Według prawa żydowskiego każdy chłopiec miał być tego dnia obrzezany. W oktawę Bożego Narodzenia, dziękując Bogu za przyjście na świat Chrystusa, Kościół obchodzi uroczystość ku czci Matki Bożej, przez którą spełniły się obietnice dane całej ludzkości, związane z tajemnicą Odkupienia.

Tego dnia z wszystkich przymiotów Maryi czcimy szczególnie Jej Macierzyństwo. Poświęcenie Maryi pierwszego dnia rozpoczynającego się roku ma także inne znaczenie. Matka Jezusa zostaje ukazana ludziom jako najdoskonalsze stworzenie, a zarazem jako pierwsza z tych, którzy skorzystali z darów Chrystusa.

Uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki Maryi to święto związane z jednym z najstarszych dogmatów Kościoła o Bożym Macierzyństwie Maryi. Pierwszy dogmat maryjny, uznający Maryję za Bożą rodzicielkę, został oficjalnie włączony do kanonu Kościelnego na soborze w Efezie w 431 r. Święto oficjalnie wprowadził do liturgii Kościoła papież Pius XI w roku 1931 na pamiątkę 1500. rocznicy tego soboru. Było obchodzone 11 października. Reforma liturgiczna w roku 1969 nie zniosła święta, ale podniosła je do rangi uroczystości nakazanych i przeniosła na 1 stycznia.


Modlitwa za rodziny

W niedzielę Świętej Rodziny, 27 grudnia, w kościele św. Zygmunta w Szydłowcu, Mszę świętą koncelebrował ks. prał. dr Albert Warso, pracownik Watykańskiej Kongregacji Nauki Wiary. Ksiądz Warso modlił się za rodziny Domowego Kościoła i wszystkie rodziny szydłowieckiej parafii. Wygłosił także Słowo Boże poświęcone Świętej Rodzinie z Nazaretu i ukierunkowane na rodzinę , która jak pisał św. Jan Paweł II jest przyszłością Kościoła i świata.

Po Mszy świętej Ksiądz Prałat spotkał się z kilkunastoma rodzinami z Domowego Kościoła, na opłatku i wspólnym kolędowaniu. W spotkaniu wzięli udział wszyscy kapłani z parafii św. Zygmunta, na czele z ks. kan. Adamem Radzimirskim i moderatorem kręgów DK ks. Andrzejem Kanią.

Ksiądz Albert Warso pochodzi z pobliskiego Jastrzębia, jest absolwentem szydłowieckiego liceum im. Sienkiewicza. Święcenia kapłańskie przyjął 13 czerwca 1998 roku.
W rozmowie z Radiem Jasna Góra, w czerwcu br. tak mówił o swojej pracy w Watykanie: „Kongregacja Nauki Wiary od strony pozytywnej zajmuje się promocją wiary, tym wszystkim, co stanowi depozyt wiary, który jest dla każdego człowieka wierzącego bardzo ważny, a jednocześnie, który zawsze jest zadaniem i zaproszeniem dla wszystkich, którzy pozostają gdzieś poza Kościołem. Kongregacja jednocześnie zajmuje się, zgodnie z przyznanymi jej kompetencjami przez kolejnych papieży, również pewnymi rzeczami, które są trudne, mogą być trudne, które w jakiś sposób wymagają czuwania nad poprawnością, czy to w dziedzinie wiary, czy moralności”.