Wiązanki kwiatów złożone pod pomnikiem Tadeusza Kościuszki, warta honorowa, przemówienie burmistrza Andrzeja Jarzyńskiego. Poczty sztandarowe, Orkiestra Dęta, przedstawiciele bractwa rycerskiego, strzelcy, a nade wszystko zebrani licznie szydłowianie - tak dziś w Szydłowcu uczciliśmy 220 rocznicę uchwalenia Konstytucji 3-go Maja.

Najważniejszym elementem tych obchodów była modlitwa za Ojczyznę, w szydłowieckiej farze.

Trzeciego maja Kościół w Polsce, czci Najświętszą Maryję Pannę Królową Polski. Mszy świętej przewodniczył ks. kan. Adam Radzimirski, patriotyczne kazanie wygłosił ks. prałat dr Waldemar Gałązka. Ksiądz Prałat zachęcał w nim do miłości Ojczyzny, kraju w który jesteśmy wkorzenieni pokoleniami przodków, kraju danego nam przez Boga.

Królowa Polski. Królowa. To ta, która panuje, kieruje krajem, dba o powierzony jej lud, troszczy się o jego dobro, broni od niebezpieczeństw, przedstawia jego prośby królowi. Polska. Nasza Ojczyzna. To, według słów błogosławionego Jana Pawła, dziedzictwo dane nam przez Boga. To kraj w który zostaliśmy wkorzenieni pokoleniami przodków. To kraj z którego wyrastamy, który od najwcześniejszego dzieciństwa oglądają nasze oczy, wdychają nozdrza, chłoną uszy, zapamiętuje umysł, zatrzymuje serce. To wartości, które, ogarniamy miłością, dla których znosimy wyrzeczenia, poświęcamy czas i wysiłek, oddajemy życie.

Ojczyzna. To nasza Poska ziemia od Bałtyku po szczyty Tatr, od Odry po Bug, a niegdyś nawet po Dniepr. To ziemia uspokajająca skołatane codziennością serca szumem morskich fal i leśnych drzew; porażająca gwałtowną wichurą - przejawem potęgi Boga; radująca błękitem nieba – obrazem Jego łagodności; zachwycająca majestatem gór, wstęgami rzek, zielenią pól; pachnąca żywicznym lasem, życiodajną wonią zbóż i świeżym sianem. Ziemia rodząca zboża i owoce, bogata podziemnymi bogactwami: solą, węglem, żelazem. To ziemia, której grudkę zabierali ze sobą uchodźcy i emigranci, aby ją rzucono ją na ich grób na obczyźnie.

Ojczyzna, to piękno starych miast i wiejskich chat, wzbijających się w niebo wież kościołów, otoczonych parkami dawnych pałaców, pięknych budowli i pospolitych bloków mieszkalnych, również bliskich sercu, bo kryjącch wspomnienia lat wypełnionych małżeńskim i rodzinnym szczęściem, radością dzieciństwa, opowiadaniami dziadków.