Wielkosobotnie czuwanie składa się z czterech części. Rozpoczną ja niezwykła liturgia światła, w czasie której paradoksalnie wodą święci się ogień od którego zapala się Paschał. Świecę symbolizującą Zmartwychwstałego Chrystusa. Liturgii Wigilii paschalnej w szydłowieckiej farze przewodniczy ks. Norbert Skawiński.

Wielkosobotnie czuwanie rozpoczęło się na zewnątrz świątyni liturgią światła. Po odmówieniu modlitwy „W tę najświętszą noc, w której nasz Pan, Jezus Chrystus przeszedł ze śmierci do życia, Kościół wzywa swoje dzieci rozproszone po całym świecie, aby zgromadziły się na czuwanie i modlitwę.” Poświęcił ogień a następnie w asyście ministrantów wyżłobił rylcem na Paschale krzyż , nad krzyżem grecką literę Alfa, pod krzyżem gracką literę Omega, a na czterech polach liczbę aktualnego roku 2016. Mówił przy tym słowa: Chrystus wczoraj i dziś. Początek i koniec. Alfa i Omega. Do Niego należy czas i wieczność. Jemu chwała i panowanie przez wszystkie wieki wieków. Amen. Na paschale wcześniej umieszone było w formie krzyża pięć symbolicznych gwoździ. Zapalając paschał od ognia Kapłan mówił: Niech światło Chrystusa rozproszy ciemności naszych serc i umysłów. Następnie paschał procesyjnie został wniesiony do kościoła, gdzie odśpiewano uroczyste orędzie wielkanocne, z przejmującymi i pełnymi paradoksu słowami: O zaiste konieczny był grzech Adama, który został zgładzony śmiercią Chrystusa! O szczęśliwa wina, skoro ją zgładził tak wielki Odkupiciel!”

Wigilia paschalna to także czuwanie, w czasie którego rozważane są teksty Pisma Świętego Starego i Nowego Testamentu. W wersji dłuższej jest to 9 czytań z Ewangelią i dopełniające je psalmy responsoryjne oraz liturgia chrzcielna z poświęceniem wody i udzieleniem tego sakramentu lub odnowieniem przyrzeczeń Chrztu Świętego. Część czwarta to Liturgia eucharystyczna.