Wielka Sobota, to dzień oczekiwania na zmartwychwstanie Chrystusa. W świątyniach katolickich trwa adoracja krzyża i święcenie pokarmów na wielkanocny stół. W farze pokarmy święcone były w godz. 9-11, oraz po południu od 14-13. W koszyczkach wierni przynoszą do poświęcenia chleb na pamiątkę tego, którym Jezus nakarmił tłumy, mięso przypominające baranku paschalnego, spożywanego podczas ostatniej wieczerzy oraz jajka, jako symbol nowego życia. W szydłowieckiej farze przed południem pokarmy święciła ks. Witold Witasek.

Polskim zwyczajem jest też odwiedzanie różnych kościołów i porównywanie wystrojów Grobów Pańskich, odwiedziny grobów bliskich, zapalenie świec i modlitwa za zmarłych oczekujących na wypełnienie obietnic Bożych, na zmartwychwstanie. Arcybiskup Józef Michalik napisał dziś na temat tej tajemnicy takie słowa: „Grób Chrystusa jest czasowy. Mój grób także będzie miejscem oczekiwania na powtórne przyjście Pana i na powszechne zmartwychwstanie.” Groby nie są więc ostatnim akordem ludzkiej egzystencji, ale miejscem cichego oczekiwania na nowe, pełne życie z Bogiem.

Wieczorem natomiast rozpoczyna się wielkosobotnia liturgia światła, liturgia czuwania na cześć Pana. Światło Paschału, jest symbolem Chrystusa. Odbywa się święcenie ognia, wody, następuje odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych, ewentualnie chrzest katechumenów. Na koniec rozbrzmiewa radosne „Alleluja”. W kościołach gdzie wigilia paschalna połączona jest z mszą świętą rezurekcyjną, po radosnym Alleluja odbywa się przy dźwiękach dzwonów procesja i sprawowana jest msza poranka wielkanocnego. To już początek świętowania Zmartwychwstania Jezusa.