Na stronie internetowej Powiatu Szydłowieckiego, o atrakcjach turystycznych gminy Mirów, możemy przeczytać jedynie krótką wzmiankę: „Pod Mirowem na Górze Piekło, można zaobserwować oryginalne formy skalne wraz z chronioną roślinnością. Piekło to wzgórze wznoszące się nad rozległymi obniżeniami dolin i źródeł Iłżanki. Wzgórze jest porośnięte lasem sosnowo – brzozowym. Zaliczono je do pomników przyrody nieożywionej". W przeciwieństwie do prezentacji innych gmin, przy Mirowie, nie znajdziemy ani jednego zdjecia. Pozwolimy sobie więc zmotywować zespół powiatowej promocji, bowiem warto traktować tę gmnię, tak samo jak inne w powiecie szydłowieckim. Atrakcji przyrody jej nie brakuje.

Warto choćby wspomnieć rzekę Iłżankę, która swój początkowy, malowniczy odcinek ma na terenie mirowskiej gminy. Mirów jest jedną z większych miejscowości położonych nad jej brzegami. Staraniem Parafii Matki Boskiej Częstochowskiej w Mirowie, przy wsparciu finansowym Powiatu Szydłowieckiego, wyremontowano zabytkową drewniana dzwonnicę. Niestety nawet tegoż zabytku, nie znajdziemy w zakładce atrakcje Powiatu Szydłowieckiego. http://szydlowiecpowiat.pl/cms/19079/poznaj_atrakcje_regionu

Wspomniane wzgórze Piekło, o którym wzmiankuje Zenon Gierała, w dziele „Baśnie i legendy ziemi radomskiej”, jest to wzniesienie o wysokości około 225 m i długości około 1 km, otoczone rozległymi, płaskimi, bagnistymi obniżeniami dolin źródłowych cieków rzeki Iłżanki. Góra Piekło ma duże znaczenie naukowe i krajoznawcze. Występują tu dwa gatunki roślin objętych ochroną: paprotka zwyczajna i widłak goździsty. Wzgórze Piekło Mirowskie, pod koniec ubiegłego wieku, proponowane było do objęcia ochroną, jako geologiczny rezerwat przyrody.