W książce „Wiara, która zwycięża świat” ukazuje Ojciec dwie formy przekazu ewangelicznego: kerygmat i didache. Pierwsza ma prowadzić słuchacza do osobistej relacji z Jezusem, a druga to nauczanie skierowane do osób już wierzących, aby zgodnie z wolą Bożą kształtowali swoje życie osobiste i wspólnotowe. Gdzie w tym kontekście można umiejscowić pojęcie nowej ewangelizacji?

Punktem wyjścia nowej ewangelizacji nie jest didache, ale kerygmat. Nie chodzi w niej bowiem o nauczanie moralności ani o pielęgnowanie cnót, ale o ogłaszanie Chrystusa umarłego i zmartwychwstałego. Najpierw trzeba doprowadzić człowieka do osobistej relacji z Chrystusem, a dopiero potem można włożyć na jego barki obowiązki wypływające z wiary. Jeśli zaczynamy głoszenie od zobowiązań moralnych, ludzie dzisiaj tego nie przyjmują. Nie oznacza to, oczywiście, że należy zarzucić katechezę, wykłady z etyki, naukę doktryny czy formację. Trzeba jednak w tym wszystkim najpierw przywrócić właściwe miejsce Chrystusowi.

Wielką pokusą jest dziś odwoływanie się tylko do didache, czyli do moralizowania. Ja też, kiedy byłem jeszcze profesorem, oddawałem się takiemu głoszeniu i wykładaniu doktryny. Istnieje poza tym inne niebezpieczeństwo – ponieważ problemy moralne są dziś tak bardzo ważne, zaczynamy się w nie angażować i właściwie na tym się kończy. Na etykę przyjdzie czas, ale potem. Jeśli przyjmiemy Chrystusa, będziemy umieli wprowadzać w życie zasady moralne, ale jeśli Go nie przyjmiemy, to nie ma żadnej etyki bez Niego.

W dniu 8 grudnia w Kościele Katolickim obchodzimy uroczystość Niepokalanego Poczęcia. W okresie Adwentu, Niepokalane Poczęcie przypomina nam o przeznaczeniu, do którego wszyscy zostaliśmy powołani w Chrystusie. Podobnie jak Maryję, "Bóg, z miłości, wybrał nas w Chrystusie przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem" (Ef 1,4). Maryja jest świadkiem życia opromienionego chwałą, do którego wszyscy zostaliśmy powołani.

Niepokalane Poczęcie jest najbardziej wymownym dowodem wszechmocy Boga, która objawiła się w odkupieniu naszej ludzkiej natury. Oddawać cześć Niepokalanie Poczętej, to zwracać się w modlitwie do Boga, aby Jego wola i moc Jego odkupienia ogarnęła całą ludzkość. Tajemnica Adwentu i Bożego Narodzenia pobudza do refleksji nad miłością Boga, który czyni wszystko, aby nas zbawić. Jest to Bóg, który nie waha się przyjąć w pełni naszego człowieczeństwa i stać się jednym z nas - za pośrednictwem Maryi, która całkowicie oddała się do Jego dyspozycji jako Służebnica Pańska. Czas Adwentu to czas radosnego oczekiwania w atmosferze ciszy. Z tej ciszy wyrasta uroczystość Niepokalanego Poczęcia. Jakie ma to znaczenie dla nas? W obliczu przemocy i nierówności, mamy być świadkami pokoju i pojednania. W czasie, gdy lęk i zwątpienie ogarnia ludzi, winniśmy być pełni ufności i nadziei. Ludziom, którzy kroczą w mroku i w cieniu śmierci, winniśmy wskazywać światło Chrystusa i pełnię życia, do którego On nas powołał. Pośród nędzy, ucisku i niesprawiedliwości, mamy żyć w prostocie i z miłością przyjmować tych, którzy są opuszczeni i pozostawieni na marginesie.

Świętowanie Niepokalanego Poczęcia Maryi w okresie Adwentu, to świętowanie "obfitego Odkupienia". Odkupienia do tego stopnia obfitego, że objęło Maryję jeszcze przed Jej narodzeniem i które towarzyszy Jej przez całe życie. Jest to Odkupienie, którego jesteśmy zarówno odbiorcami jak przekazicielami. Błogosławionego święta naszej Maryi Niepokalanie Poczętej!