W niedzielę 29 lipca w farze św. Zygmunta w Szydłowcu, w czasie sumy polecano Bogu duszę ś.p. księdza Romana Kotlarza, który był jedną ze śmiertelnych ofiar radomskiego Czerwca. Ks. Roman Kotlarz proboszcz podradomskiej parafii Pelagów 25 czerwca 1976 roku, przez przypadek znalazł się wśród demonstrantów, później także w czasie mszy św. publicznie modlił się w intencji robotników. I właśnie dlatego był nachodzony i brutalnie bity przez funkcjonariuszy SB, co było najprawdopodobniej przyczyną jego przedwczesnej śmierci. Mocno i obrazowo gehennę tego kapłana przedstawił w wygłoszonym w czasie mszy świętej kazaniu ks. infułat Józef Wójcik, który sam był represjonowany w czasach PRL-u.

Ksiądz Roman Kotlarz

Roman Kotlarz, ks., ur. 17 X 1928 w Koniemłotach k. Staszowa, zm. 18 VIII 1976 w szpitalu w Krychnowicach k. Radomia. Ukończył Seminarium Duchownego w Sandomierzu (1954), święcenia kapłańskie otrzymał z rąk biskupa Jana Kantego Lorka.

1954-1956 wikariusz w parafii św. Zygmunta w Szydłowcu, 1956-1958 w parafii św. Łukasza w Żarnowie k. Opoczna, 1958-1959 w parafii Matki Bożej Różańcowej w Koprzywnicy k. Tarnobrzega, 1959-1961 w parafiach: św. Leonarda w Mircu, św. Władysława w Kunowie i św. Wawrzyńca w Nowej Słupi, 1961-1976 wikariusz, p.o. proboszcz w parafii Matki Bożej Częstochowskiej w Pelagowie k. Radomia. 1965-1968 odprawiał msze św. w prowizorycznej kaplicy w Wierzbicy k. Radomia, zorganizowanej przez parafian, którzy nie uznawali tzw. Niezależnej Samodzielnej Parafii Rzymsko-Katolickiej w Wierzbicy, utworzonej przez zbuntowanego ks. Zdzisława Kosa i popieranej przez władze komunistyczne. Opiekun chorych w szpitalu w Krychnowicach koło Radomia.

17 I 1956 Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach skierowało pismo do Kurii Biskupiej w Sandomierzu zarzucające ks. R. Kotlarzowi przekraczanie wolności wypowiedzi podczas kazań, 20 V 1959 żądanie jego odwołania z parafii w Koprzywnicy za „wypowiadanie złośliwych dygresji pod adresem obecnego ustroju i władz państwowych”. W VI 1976 uczestnik demonstracji w Radomiu, błogosławił ze schodów kościoła Świętej Trójcy protestujących; VI-VII 1976 głoszący kazania patriotyczne (w nich m.in. obrona represjonowanych po wydarzeniach Czerwca 1976); po wygłaszanych kazaniach kilkakrotnie nachodzony i bity przez tzw. nieznanych sprawców, którymi byli – według ustaleń prokuratury w 1990 – funkcjonariusze Wydziału IV KW MO w Radomiu; wezwany do Prokuratury Wojewódzkiej w Radomiu na rozmowę ostrzegawczą z z-cą dyrektora Departamentu Postępowania Karnego w Ministerstwie Sprawiedliwości. 21 VII 1976 Wydział do Spraw Wyznań Urzędu Wojewódzkiego w Radomiu skierował do Kurii Biskupiej w Sandomierzu pismo z informacją, że ksiądz „dopuścił się przestępstwa publicznego pochwalania zbrodni”; 15 VIII 1976 podczas odprawiania mszy św. w Pelagowie osunął się na ziemię i ze słowami „Matko ratuj” stracił przytomność; 18 VIII 1976 zmarł w szpitalu w Krychnowicach koło Radomia; zdaniem lekarza przeprowadzającego sekcję zwłok przyczyną zgonu było obustronne krwotoczne zapalenie płuc (ustalenie to było wielokrotnie kwestionowane przez osoby z otoczenia księdza i historyków). 15 VIII 1990 Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej na Uchodźstwie Ryszard Kaczorowski nadał księdzu Kotlarzowi Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami za „ofiarę życia w walce z komunistami o niepodległą Polskę”. 4 VI 1991 o ofierze ks. Kotlarza (bez wymieniania jego nazwiska) wspominał papież Jan Paweł II w czasie mszy św. na lotnisku w Radomiu.

Odznaczony pośmiertnie Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2009).