Ulicami miasta, przeszła dziś procesja; tłumy wiernych i kapłani z niesionym pod baldachimem Najświętszym Sakramentem. Barwny pochód przemieścił się przez miasto ze śpiewem pieśni eucharystycznych i modlitwą. Szczególnym jej wyrazem była adoracja Najświętszego Sakramentu przy czterech ołtarzach. W tych miejscach kapłani odczytali perykopy ewangeliczne i skierowali do wiernych słowa pouczenia. Pieśni o Najświętszym Sakramencie wykonywał Chór Parafialny.

Na ołtarzach umieszczono hasła: „Tylko w Twoim Miłosierdziu jest moja nadzieja”, „Przyjdźcie do mnie wszyscy”, Rodziny chrześcijańskie, bądźcie solą tej ziemi”, „Dzielmy się wiara jak chlebem”.

Przy ostatnim ołtarzu, błogosławieństwa Najświętszym Sakramentem na cztery strony świata udzielił proboszcz ks. kan. Adam Radzimirski. Procesja zakończyła się w farze, gdzie odśpiewano hymn „Ciebie Boga wysławiamy” i powtórnie pobłogosławiono wiernych. Procesje poprzedziła msza święta, której przewodniczył ks. A. Radzimirski. Kazanie w czasie jej trwania wygłosił ks. Witold Witasek. Msza święta celebrowana była, ze względu na dużą ilość osób uczestniczących w eucharystycznej procesji, także po jej zakończeniu.

Procesja w uroczystość Ciała i Krwi Chrystusa, którą nazywamy zazwyczaj Bożym Ciałem, należy do najbardziej okazałych, chociaż pierwsze miejsce w hierarchii liturgicznej zajmuje procesja rezurekcyjna. Od czasu pierwszej procesji zorganizowanej w Koloni (13 w.) zmieniała ona swoje „oblicze”, była wyrazem aktualnego odczytywania Eucharystii w Kościele. Procesja Bożego Ciała, jedna z barwniejszych, jakie sa w Kościele, współcześnie ma być przeżywana, jako towarzyszenie obecnemu w Eucharystii Zmartwychwstałemu Panu. Jest przedłużeniem adoracji-i uwielbienia, jakie obecne jest w Ofierze Eucharystycznej. W procesji cała stworzona rzeczywistość dokonuje uwielbienia obecnego Zmartwychwstałego, jako wyraz zachwytu, uwielbienia, adoracji i wdzięczności. Szczególnie to się uzewnętrznia, kiedy upadamy na kolana przez Najświętszym Sakramentem, w wyrazie, zachwytu, uwielbienia, adoracji i wdzięczności. Św. Marek ewangelista odnotował w swej Ewangelii takie momenty por. Mk 1, 40; 10,17;