Nasz Księże Proboszczu! W grudniowym mroku, rozbłyska światło Bożonarodzeniowej Nocy. Na progu tej radości z przyjścia Pana w stajence Betlejemskiej, obchodzimy imieniny Adama. Zaiste Pan przychodzi aby naprawić błąd Adama. My nie chcemy zbłądzić, chcemy pamiętać o naszym pasterzu, ojcu wspólnoty parafialnej, o Tobie Księże Solenizancie Adamie. Za polskim wieszczem chciałoby się zawołać: O! nie skończona jeszcze Dziejów praca, Nie-przepalony jeszcze glob, Sumieniem! Zdarzą się i w naszej wspaniałej parafii św. Zygmunta rzeczy niewspaniałe. Dźwigasz je na swych ramionach, dźwigasz te nasze nieprzepalone Sumieniem czyny marne. Są przecież i problemy i troski, i duszpasterskiej pracy wiele. Wiele dobra tworzy się każdego dnia, a ile dobra doświadczamy w tygodniu, w miesiącu, w całym roku…! Wspaniałe rzeczy czyni Pan, na naszych oczach, jakże więc za to nie dziękować. Pozwól więc Księże Proboszczu Adamie, że tym dziękczynieniem obejmiemy także Ciebie! Jesteś bardzo dobrym organizatorem życia parafialnego, sumiennym kapłanem, zatroskanym duszpasterzem. Niech Bóg wynagradza błogosławieństwem i łaską, Twoja gorliwość i ofiarność, Twoją troskę o parafię i parafian. Niech Cię Pan obdarza radością, siłami i zdrowiem,. Niech Cię spotyka życzliwość i dobroć ludzka. Bóg zapłać i Szczęść Boże! Redakcja