Kościół w ostatnią niedzielę października obchodzi uroczystość poświęcenia świątyni. W czasie mszy świetych wspominaliśmy dzień poświęcenia świątyni parafialnej, z której jesteśmy dumni i to ze względu na wieki jej historii, jak i piękno architektury i wyposażenia. Pierwszą świątynią parafii św. Zygmunta, erygowanej w 1401 roku, był według relacji Jana Długosza, kościół z drewna. Murowany kościół ufundował w 1495 roku Jakub Szydłowiecki, burgrabia krakowski i poskarbi wielki koronny. Za budulec posłużył miejscowy kamień. Przyjmuje się że zakończenie budowy kościoła nastąpiło około 1525 roku z fundacji Mikołaja Szydłowieckiego, kasztelana radomskiego i podskarbiego koronnego. Najstarszymi fragmentami kościoła św. Zygmunta, są nawa i zakrystia ze skarbczykiem, wykonane tą samą techniką z kamieni piaskowca zbieranego w okolicy i ciosów kamiennych w narożach i nadprożach. W roku 1505 podjęto starania o wyposażenie wnętrza, w związku z ukończeniem gwiaździsto-sieciowego sklepienia prezbiterium. Zapewne więc jeszcze za życia fundatora, a więc przed rokiem 1509, dokonano aktu konsekracji świątyni, o czym świadczą tzw zacheuszki namalowane bezpośrednio na warstwie zaprawy z rysunkiem sklepienia, przykryte drugim tynkiem z malarstwem przypisywanym Stanisławowi Samostrzelnikowi. Znajdujące się w kaplicy południowej herby Jakuba, Odrowąż, Abdank, Jastrzębiec i Janina ( ten ostatni w 1904 roku zamieniony została herbem Trąby-Radziwiłów), świadczą o tym że inicjatorem budowy kaplicy był najprawdopodobniej także Jakub Szydłowiecki. Decyzja o dalszej rozbudowie kościoła podjęta została po objęciu miasta przez Mikołaja Szydłowieckiego około roku 1515, on też najprawdopodobniej dokończył budowę kaplicy południowej wieńcząc ją stropem gwiaździstym, dobudował chór, kaplicę św. Stanisława i kruchtę od strony Rynku Wielkiego. Budowę kościoła kończyło wystawienie ceglanych szczytów, które zwieńczyły herby: od strony zachodniej Sulima i Jastrzębiec, a od wschodniej Odrowąż i Łabędź. Ze względu na pokrycie dachu dachówką, wzmocniono krokwie. W 1525 roku w kościele swoją wizytację odbył biskup Piotr Tomnicki. Na tynku kaplicy południowej odnotowano datę 25 marca 1531, wtedy to miał miejsce akt reformacji nowej erekcji kościoła. Świątynia otrzymała dodatkowe wezwanie Świętej Trójcy. Dokument nowej erekcji parafii potwierdził papież Klemens VII. Wieloletnia renowacja świątyni prowadzona w ostatnich latach staraniem jej kustosza ks. dziekana Adama Radzimirskiego, przywróciła farze piękno i blask, mamy za co Bogu dziękować. opr. M. Sokołowski