Tagi:                                    

Uroczystość 10 - lecia sąsiedniego powiatu przysuskiego

Z udziałem ks. bp. Zygmunta Zimowskiego odbyły się 12 stycznia uroczystości 10 lecia powiatu przysuskiego. Publikujemy przemówienia starosty Mariana Niemirskiego Czcigodny Ekscelencjo Księże Biskupie Szanowne Panie, Panowie. Proszę przyjąć głębokie, z serca płynące podziękowania za przyjęcie zaproszenia na uroczystość upamiętniającą 10 lecie powstania powiatu przysuskiego. Dziękuję Państwu za to, że zechcieliście mimo nawału pracy i wielu ważnych zajęć poświęcić czas i swoją obecnością uhonorować społeczność naszej małej, powiatowej ojczyzny, ponieważ tak naprawdę to ich święto i ich sukces – mieszkańców ziemi przysuskiej. Od pokoleń żyją tutaj, sieją i zbierają, stanowiąc o obliczu tej ziemi. Od stuleci też dają ojczyźnie najlepszych swoich synów zawsze wtedy, kiedy tego potrzebuje.

Na naszej ziemi żyli i pracowali tak znani Polacy, jak chociażby Dobrogost Czarny, który za wkład w wojnę 1409 – 1411 z Krzyżackim Zakonem otrzymał prawo do lokowania miasta w Odrzywole. Tu urodził się w 1440 roku bł. Władysław z Gielniowa. Tutaj urodził się również Oskar Kolberg, jeden z największych polskich etnografów, znane jest wielkie poświęcenie i zaangażowanie mieszkańców Ziemi Przysuskiej w Powstanie Styczniowe 1863 r. Tutaj na Przysuskiej Ziemi walczył I partyzant II wojny światowej mjr Henryk Dobrzański „Hubal”, który życiem i krwią własną zapisał piękną kartę polskiej historii. Stąd pochodzi ksiądz Jan Zieja. Na naszej ziemi w 1903 r. bł Honorat Koźmiński zakładał Zgromadzenie Sióstr Służek NMP Niepokalanej w Mariówce. Nasz region, obecnie funkcjonujący jako południowo – zachodnia część Mazowsza, zawsze znajdował się na pograniczu i jak to w przypadku obszarów najbardziej oddalonych od ośrodków administracyjnych, nie znajdował się nigdy w centrum uwagi i zainteresowania rządzących. Ta peryferyjność i pozostawienie Ziemi Przysuskiej samej sobie wycisnęła swoje piętno na poziomie infrastruktury, dbałości o instytucje publiczne, szkoły, jednostki ochrony zdrowia i bezpieczeństwo. Przeprowadzona zaraz po demokratycznym przełomie reforma sprawiła, że gmina stała się wyposażoną w osobowość prawną wspólnotą ludzi zamieszkujących ten wyodrębniony obszar. Reforma konstytuująca samorządową gminę w strukturze państwa nie była pełna i nie do końca prowadziła do decentralizacji państwa, które pozostawiło sobie wpływ na szereg dziedzin życia obywateli poprzez poddanie kontroli władzy państwowej spraw bezpieczeństwa, ochrony zdrowia, czy edukacji na poziomie szkoły średniej. Dopiero rok 1999 dopełnił dzieła decentralizacji państwa i oddał odpowiedzialność za siebie, własny rozwój i przyszłość społecznościom lokalnym. Utworzenie powiatów i prawdziwych województw samorządowych było wielką zmianą jakościową w organizacji i funkcjonowaniu państwa polskiego, które w ten sposób wybrało rozwój poprzez budowę i aktywizację społeczności lokalnych. Powstanie powiatów oddało w ręce obywateli nie tylko prawo do decydowania o naszej małej ojczyźnie, ale przede wszystkim przeniosło odpowiedzialność za jej przyszłość i rozwój na powiatowych przedstawicieli społeczności lokalnej. Czas jubileuszu to znakomity moment na refleksję dotyczącą słuszności podejmowanych decyzji, których wiele już za nami. Człowiek szukający refleksji musi znaleźć w sobie siłę, aby poddać surowej ocenie własne działania i decyzje, musi mieć w sobie dość pokory, aby nie myśleć o sobie jako człowieku nieomylnym, zawsze mającym rację. Trudna to sztuka, lecz niezbędna, jeżeli szczerym zamiarem osób pełniących funkcje samorządowe jest pełnienie służby publicznej poprzez realizację lokalnych potrzeb i ambicji społecznych, a nie własnych zamiarów i ambicji politycznych. Dzisiejszy dzień, ten czas i to miejsce w sposób szczególny skłaniają do podjęcia refleksji, czy należycie spełniamy swoje funkcje, czy nasze pobudki są czyste, czy rzeczywiście jesteśmy orędownikami rozwoju naszej ziemi, czy dobrze służymy ludziom, którzy nam zaufali i którzy nas wybrali ? Czy ja sam zawsze pamiętam o tym, kim jestem i po co jestem ? Komu mam służyć swoją pracą ? Kiedy myślałem i we własnym sumieniu dokonywałem oceny powyższych problemów, przyznaję, że nie było mi łatwo, nie dlatego, że miałbym jakieś wątpliwości merytoryczne, ponieważ działania powiatu w obszarach jego aktywności są znane. Przypomnę tylko, że w ciągu ostatnich dziesięciu lat powiat wybudował strażnicę zawodowej straży pożarnej, doprowadził do remontu wszystkich pomieszczeń urzędów i służb powiatowych, uczestniczył w przebudowie i rozbudowie Powiatowej Komendy Policji, uratował szpital i doprowadził go do jego stabilności finansowej. Samorząd powiatowy uzdrowił i zdecydowanie poprawił warunki funkcjonowania placówek oświatowych na swoim terenie, budował drogi. Z dumą dzisiaj mogę powiedzieć, że oświata i służba zdrowia – dwie podstawowe dziedziny aktywności powiatu, które spędzają większości starostów i przewodniczących rad powiatów sen z powiek, u nas funkcjonują bez problemów i są w stanie wygenerować nadwyżki inwestycyjne. Jest to wyjątek w skali całej Polski i wielkie nasze wspólne osiągnięcie. To oczywiście nie wszystko. Oprócz walki o struktury powiatowe zawsze pamiętaliśmy o człowieku i jego potrzebach. W latach 2004 – 2007 zrealizowaliśmy ogromny projekt stypendialny o wartości 1 798 400,00 zł w którym wsparciem finansowym objęliśmy - 2 531 osób, w tym: 2 191 uczniów i 340 studentów. Obecnie realizujemy lub kierujemy do realizacji projekty nieinwestycyjne, współfinansowane przez Unię Europejską o łącznej wartości blisko pół miliona złotych. Rok 2009 będzie wyjątkowy jeszcze z jednego powodu, będzie to po raz pierwszy rok akademicki, który w Przysusze rozpocznie Politechnika radomska. W trosce o osoby niepełnosprawne, wspólnie ze stowarzyszeniem „Opoka” utworzyliśmy największe w woj. Mazowieckim Warsztaty Terapii Zajęciowej. W tym roku powinna się rozpocząć budowa krytej pływalni oraz przebudowa warsztatów szkolnych. Przypomnę, że obiekt w którym się znajdujemy również został wybudowany przez powiat. Jednak najważniejszym sukcesem, który wywarł w mojej opinii największy wpływ na oblicze naszej małej ojczyzny było nadanie imienia Jana Pawła II Zespołowi Szkół Nr 1. Dokonanie tego dzieła było naszym obowiązkiem. Czy mogliśmy się godzić na to, aby nad młodzieżą w naszym powiecie wisiał złowrogi cień Bolesława Bieruta, który był narzuconym w komunizmie nominalnym patronem szkoły, a którego nikt w okresie transformacji nie wymazał z ksiąg szkoły ? Jaki wzorzec wychowawczy miała proponować szkoła, uznawana przez wszystkich w powiecie za wiodącą ? Czy miał to być profil zniewolenia i niszczenia wszystkiego tego, co Polakom przez pokolenia było drogie i bliskie ? Nie wolno było dłużej tolerować tej sytuacji. Wybór patrona był niejako automatyczny. Osoba papieża Polaka – największego z nas, została przyjęta bez zastrzeżeń i zbędnych dyskusji. Wielkie to było dla nas wydarzenie i jestem przekonany, że jego znaczenia nie da się określić na przestrzeni najbliższych lat. Żaden z naszych sukcesów nie byłby możliwy bez oddanych i wiernych przyjaciół. W tym miejscu pragnę serdecznie podziękować Jego Ekscelencji ks. biskupowi Ordynariuszowi Diecezji Radomskiej Zygmuntowi Zimowskiemu za opiekę duchową i moralne wsparcie każdego dnia. Ksiądz biskup był duchowym patronem i naszym dobrym przewodnikiem w czasie prac nad nadaniem imienia Jana Pawła II. Za to w imieniu całej społeczności powiatu szczególnie dziękuję. Dziękuję Panu Ministrowi,Pani dr Czesławie Waligórze – Kunkiewicz za wielokrotną pomoc w realizacji naszych projektów, dziękuję Panu Marszałkowi Adamowi Struzikowi za szczególną troskę i wsparcie w dotychczasowych działaniach, dziękuję również panu Piotrowi Szprendałowiczowi – za to, że zawsze pamięta o swoich korzeniach. Na ręce przewodniczących rad powiatu wszystkich kadencji składam podziękowanie dla wszystkich radnych, którzy na przestrzeni ostatnich 10 lat podejmowali w ogromnej większości mądre i dobrze powiatowi służące decyzje. Dziękuję Panu Stanisławowi Secie – przewodni-czącemu Rady Powiatu I kadencji, Panu Krzysztofowi Wochniakowi – przewodniczącemu Rady Powiatu II kadencji i Panu Markowi Modrzeckiemu – Przewodniczącemu Rady Powiatu obecnej, III kadencji za to, że z wielką umiejętnością uczynili z organu demokracji lokalnej forum rozwoju, a nie kłótni i do niczego nie prowadzących swarów. Dziękuję dotychczasowym starostom, wicestarostom i wszystkim członkom zarządu za pracę, trud i zaangażowanie włożone w rozwój powiatu. W sposób szczególny pragnę podziękować staroście II kadencji panu Markowi Modrzeckiemu, za wielką kulturę pracy i oddanie sprawom naszego powiatu. Dziękuję wszystkim Wójtom, Burmistrzowi oraz Sołtysom, przedsiębiorcom, strażakom, pracownikom wszystkich jednostek powiatowych, za bardzo dobrą współpracę przy rozwiązywaniu lokalnych problemów. Dziękuję wszystkim moim pracownikom, bez względu na zajmowane stanowisko, za pracę i jej efekty, ponieważ po 10 latach funkcjonowania powiatu wyniki tej pracy są lepsze, niż można by się było spodziewać. Potwierdził to fakt przyznania powiatowi przysuskiemu III miejsca w konkursie na Mazowiecki powiat roku, co było dla mnie osobiście symbolicznym zwieńczeniem naszych wspólnych sukcesów. Szanowni Państwo. Powiat to mała ojczyzna, ale też wielka sprawa, dlatego, że od naszej pracy zależy poziom i jakość życia dziesiątków tysięcy ludzi, którzy w nim mieszkają. W swoich zadaniach powiat prowadzi szkoły, szpital, urzędy i instytucje obsługujące mieszkańców oraz wykonuje szereg innych zadań. Żaden samorządowiec nie może o tym zapominać i kierować się w swoich działaniach pobudkami osobistymi. Dla mnie i mojego środowiska nie ma większej wartości niż zapewnienie całego wachlarza usług publicznych na najwyższym, możliwym poziomie. Ja wiem, że wielu ludzi mi uwierzyło i zaufało, i jednego jestem pewien, że tej wiary i tego zaufania zawieść nie wolno. Na koniec pragnę przywołać słowa błogosławionego Honorata Koźmińskiego, którego Senat Rzeczpospolitej Polskiej uczcił 16 października 2008 r. okolicznościową uchwałą i uznał za „... godnego naśladowania wzór Polaka oddanego sprawom Ojczyzny...”. Bł. Ojciec Honorat pisał: „...tu Opatrzność Boża nas postawiła, tu pracować będziemy...”. Życzę, aby te słowa były dla nas wszystkich zachęta do wzmożonego wysiłku i zaangażowania na rzecz tych, wśród których przyszło nam żyć i pracować.


Dodaj Komentarz