2 maja obchodzony jest Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej. Święto zostało ustanowione przez Sejm 20 lutego 2004 roku. Biel i czerwień po raz pierwszy, jeszcze nieoficjalnie, zostały uznane za barwy narodowe 3 maja 1792 roku – już w rok po uchwaleniu pierwszej konstytucji.

Uchwałą Sejmu z 7 lutego 1831 roku oficjalnie Izba Senatorska i Izba Poselska po wysłuchaniu Wniosków Komisyi Sejmowych, zważywszy potrzebę nadania jednostajnej oznaki, pod którą winni się łączyć Polacy, postanowiły i stanowią: Art1. Kokardę Narodową stanowić będą kolory herbu Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego, to jest kolor biały z czerwonym. Art 2. Wszyscy Polacy, a mianowicie Wojsko Polskie te kolory nosić mają w miejscu gdzie takowe oznaki dotąd noszonymi były. Następne regulacje prawne o biało-czerwonej to m.in. Ustawa z 1 sierpnia 1919 roku „O godle i barwach Rzeczypospolitej Polskiej”, Ustawa z 31 stycznia 1980 „O barwach i hymnie Rzeczypospolitej Polskiej oraz o pieczęciach państwowych”, a także Ustawa z 20 lutego 2004 „O zmianie ustawy o godle, barwach i hymnie Rzeczypospolitej Polskiej”. To właśnie na mocy tej ostatniej ustanowiono Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej. Zgodnie z obowiązującą „Ustawą o barwach i hymnie Rzeczypospolitej Polskiej oraz o pieczęciach państwowych” barwami Rzeczypospolitej Polskiej są kolory biały i czerwony, ułożone w dwóch poziomych, równoległych pasach tej samej szerokości, z których górny jest koloru białego, zaś dolny koloru czerwonego. Należy pamiętać, że przy umieszczaniu barw Rzeczypospolitej Polskiej w układzie pionowym kolor biały umieszcza się po lewej stronie płaszczyzny oglądanej z przodu.