Ojciec Święty podczas rozważań na Anioł Pański (26. 02. 2006) przypomniał, że okres Wielkiego Postu to czas wewnętrznej odnowy, aby na nowo odnalaźć sens życia w Jezusie Chrystusie. W środę obrzędem posypania popiołem i pokutnym postem rozpocznie się okres Wielkiego Postu.

Ewangelia św. Marka, która stanowi przewodni wątek niedzielnych celebracji tego roku liturgicznego, przynosi drogę katechumenalną, która prowadzi ucznia do uznania w Jezusie Syna Bożego. Szczęśliwym zbiegiem okoliczności dzisiejszy fragment dotyczy tematu postu: jak wiecie, w najbliższą środę obrzędem posypania popiołem i pokutnym postem rozpocznie się okres Wielkiego Postu. Karta Ewangelii wydaje się więc szczególnie stosowna. Opowiada ona bowiem, że kiedy Jezus siedział przy stole w domu Lewiego, celnika, faryzeusze i uczniowie Jana Chrzciciela pytają, dlaczego Jego uczniowie nie poszczą jak oni. Jezus odpowiada, że zaproszeni na gody nie mogą pościć, kiedy jest z nimi pan młody; będą pościć, kiedy zabiorą im pana młodego (por. Mk 2, 18-20). Mówiąc to, Chrystus ujawnia swoją tożsamość Mesjasza, Oblubieńca Izraela, który przybył na gody ze swoim ludem. Ci, którzy rozpoznają Go i przyjmują, weselą się. Musi On jednak zostać odrzucony i zabity właśnie przez swoich: w tym momencie, w czasie Jego męki i Jego śmierci, nadejdzie godzina żałoby i postu. Jak powiedziałem, epizod ewangeliczny zapowiada znaczenie Wielkiego Postu. Jako całość stanowi on bowiem wielką pamiątkę męki Pańskiej, w przygotowaniu do Paschy Zmartwychwstania. W okresie tym powstrzymujemy się od śpiewania alleluja i zachęceni jesteśmy do praktyki odpowiednich form pokutnych wyrzeczeń. Do czasu Wielkiego Postu nie należy podchodzić w "starym" duchu, jak gdyby to była ciężka i męcząca powinność, lecz z duchem nowym tego, kto odnalazł w Jezusie i w Jego paschalnej tajemnicy sens życia i widzi, że wszystko już powinno odnosić się do Niego. Taka była postawa apostoła Pawła, który twierdził, iż wszystko zostawił za sobą, aby móc poznać Chrystusa, "zarówno moc Jego zmartwychwstania, jak i udział w Jego cierpieniach, w nadziei, że upodabniając się do Jego śmierci, dojdzie jakoś do pełnego powstania z martwych" (Fil 3,10-11). Na drodze Wielkiego Postu niechaj przewodniczką i nauczycielką będzie dla nas Najświętsza Maryja, która, kiedy Jezus ruszył z determinacją ku Jerozolimie, aby tam znieść Mękę, poszła za Nim z całkowitą wiarą. Niczym "nowy bukłak" przyjęła "młode wino" przyniesione przez Syna na mesjańskie gody (por. Mk 2, 22). I tak ową łaskę, o którą Ona sama, wiedziona instynktem Matki, prosiła dla nowożeńców z Kany, otrzymała jako pierwsza pod Krzyżem, gdy wytrysnęła z przebitego Serca Syna, wcielenia Bożej miłości do świata (por. Deus caritas est, 13-15).

żródło www.opusdei.org [HTML_REMOVED] 2006, Biuro Informacyjne Opus Dei w Internecie