Na mocy rozkazu z 5 marca 1940 roku, podpisanego m.in. przez Stalina i Mołotowa, NKWD zamordowało wiosną 1940 r. ok. 22 tys. polskich oficerów, policjantów, lekarzy, profesorów i duchownych, wziętych do niewoli po napaści Armii Czerwonej na Polskę 17 września 1939 roku. Wśród tych tysięcy ofiar, znazazł się Stanisław Szmoniewski szydłowiecki nauczyciel i oficer rezerwy Wojska Polskiego. Na wojskowej kwaterze szydłowieckiego cmentarza znajduję się jego symboliczny grób. Ofiarami stalinowskiego ludobójstwa byli także bardzo liczni oficerowie Korpusu Ochrony Pogranicza, którzy walczyli w obronie granic Rzeczpospolitej Polskiej: wśród nich walczący w okolicy Szydłowca we wrześniu 1939 roku, oficerowie KOP, zmobilizowani do 163 i 165 pułku piechot 36 Dywizji Piechoty Armii Prusy: Skarżyński Ignacy Stanisław (1896-1940) mir łączności, 1917-1918 żołnierz armii austryjackiej. W KOP od 1938. Do mobilizacji szef łączności brygady KOP „Podole”. We wrześniu 1939 roku szef łączności 36 Dywizji Piechoty rez.. Więzień obozu w Starobielsku. Zamordowany przez NKWD i Sokólski Eugeniusz (1895-1940) ppłk Piech.. 1914-1918 żołnierz armii rosyjskiej. W KOP od 1936 roku. Do mobilizacji dca baonu KOP „Kopczyńce”. We wrześniu 1939 dca III batalionu piechoty 165 pp rez. 36 DP rez. Więzień obozu w Starobielsku. Zamordowany przez NKWD. Do tych ofiar możemy doliczyć także Pisańskego Kazimierza (1900-1940) kpt. piechoty, w KOP od 1936 roku. Do mobilizacji dca 2 komp. ckm baonu odwodowego KOP „Czortków”. We wrześniu 1939 dca 2 komp ckm II batalionu piechoty 163 pp rez. 36 DP rez. Zginął w nieznanych okolicznościach w 1940 roku, na terenach włączonych do Ukraińskiej SRR.

Kilka dni temu media poinformowały że rosyjska Główna Prokuratura Wojskowa, uznała że ofiar Zbrodni Katyńskiej nie można zaliczyć do ofiar represji stalinowskich. Przez wiele lat zakłamywano prawdę o tej zbrodni, ostania decyzja wpisuje się w tę logikę przemilczania i zakłamywania tej rzeczywistości.