W dniu 3 maja będziemy mogli gościć w Szydłowcu księdza arcybiskupa Zygmunta Zimowskiego, który w farze św. Zygmunta o godz. 18 odprawi mszę świętą za Ojczyznę. Pobyt Księdza Arcybiskupa w Szydłowcu, będzie okazją do złożenia życzeń Dostojnemu Solenizantowi i gratulacji z tytułu podniesienia do godności arcybiskupiej i nominacji na przewodniczącego watykańskiej Rady d/s Służby Zdrowia.

Arcybiskup Zygmunt Zimowski

Urodził się 7 kwietnia 1949 r. w Kupieninie na terenie parafii Mędrzechów w diecezji tarnowskiej. Rodzicami jego byli Stanisław i Maria z domu Nowakowska. Do szkoły podstawowej uczęszczał w Mędrzechowie, zaś liceum ogólnokształcące ukończył w Dąbrowie Tarnowskiej w 1967 r. W tym samym roku wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Tarnowie. Uwieńczeniem studiów seminaryjnych były święcenia kapłańskie, które przyjął w miejscowej katedrze 27 maja 1973 r. z rąk biskupa tarnowskiego Jerzego Ablewicza.

Po święceniach został mianowany wikariuszem parafii pw. św. Elżbiety w Starym Sączu. Po dwóch latach, w roku 1975, skierowano go na studia specjalistyczne z zakresu teologii dogmatycznej w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Tam uzyskał licencjat z teologii pod tytułem „Pneumatologiczny wymiar Konstytucji dogmatycznej «Lumen gentium»”. Następnie, zgodnie z wolą biskupa tarnowskiego J. Ablewicza, kontynuował studia w Innsbrucku, w Austrii. Wyjazd ten opóźnił się ze względu na fakt, że władze państwowe nie chciały wydać mu paszportu, uzależniając pozytywne załatwienie sprawy od zgody na współpracę z komunistycznym reżimem. Ks. Z. Zimowski zdecydowanie wyrażał sprzeciw wobec takiej praktyki. O determinacji i złośliwości władz świadczy chociażby fakt, że dwanaście razy zgłaszał się po odbiór paszportu. W Innsbrucku słuchał między innymi wykładów emerytowanego już wtedy profesora ks. Karla Rahnera SI. Ostatecznie ten etap studiów zakończył w roku 1982 uzyskując doktorat z teologii dogmatycznej na fakultecie teologicznym Uniwersytetu Leopolda Franciszka. Tytuł rozprawy doktorskiej napisanej pod kierunkiem ks. prof. Raymunda Schwagera brzmiał: „Einfluβ der östlichen Bischöfen auf Theologie «der Lumen gentium»” („Wpływ Biskupów Kościołów Wschodnich na teologię «Lumen gentium»”). Od 1 lutego 1983 r. rozpoczął pracę w watykańskiej Kongregacji Nauki Wiary. Prefektem tej dykasterii był wówczas kard. Joseph Ratzinger, obecny papież Benedykt XVI. W latach 1983-1990 ks. Z. Zimowski posługiwał także duszpastersko w rzymskiej parafii pw. Matki Bożej Dobrej Rady. Z kolei począwszy od roku 1991 pełnił posługę kapelana w Domu Macierzystym Sióstr Benedyktynek Wynagradzających Najświętszemu Obliczu Chrystusa Pana w Bassano Romano. 14 kwietnia 1988 r. ks. Z. Zimowski został kapelanem Jego Świątobliwości, a 10 lipca 1999 r. obdarzono go godnością prałata honorowego. W czasie pracy w Watykanie był postulatorem w Kongregacji do Spraw Kanonizacyjnych przy procesach Karoliny Kózkówny i ks. Romana Sitki – z diecezji tarnowskiej, jak też Marii Julitty Ritz – z diecezji Würtzburg w Niemczech. Podejmował też prace nad przygotowaniem „Katechizmu Kościoła Katolickiego”, zwłaszcza jego polskiego wydania. Jest autorem wielu artykułów, listów pasterskich, jak też autorem i redaktorem kilku książek, a wśród nich: „Pod opieką Matki i Królowej” (Kraków 1992), „Modlitwa drogą nawrócenia i służby w ujęciu Katechizmu Kościoła Katolickiego” (Tarnów 1998), „W trosce o pełnię wiary. Dokumenty Kongregacji Nauki Wiary” [współredaktor ks. J. Królikowski], część pierwsza: 1966-1994 (Tarnów 1997), cześć druga: 1995-2000 (Tarnów 2002). Współpracował z redakcjami „L’Osservatore Romano”, „Niedzieli”, „Rycerza Niepokalanej”, jak też z Radiem Watykańskim. Ks. Z. Zimowski podjął starania, by w rodzinnym Kupieninie powstał Dom Radosnej Starości im. Jana Pawła II i kaplica pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła. Poświęcenia tegoż dzieła dokonał w 1994 r. kard. Fiorenzo Angelini, przewodniczący Papieskiej Rady do Spraw Duszpasterstwa Służby Zdrowia. W domu tym schronienie może znaleźć 75 osób. Biskupem radomskim został mianowany przez Jana Pawła II w Wielki Czwartek 28 marca 2002 r. Nominacja ta została ogłoszona w Rzymie – i jednocześnie w radomskiej katedrze przez administratora diecezji bp. Stefana Siczka. Po raz pierwszy przybył do swej nowej diecezji i przebywał w niej w dniach 10-12 kwietnia. Nawiedził miejsce tragicznej śmierci swego poprzednika bp. Jana Chrapka, modlił się przy jego grobie, spotkał się z pracownikami kurii i seminarium duchownego, był też między innymi w sanktuariach maryjnych w Błotnicy, Kałkowie i Skarżysku-Kamiennej, jak też w rodzinnej parafii Sł.B. bp. Piotra Gołębiowskiego w Jedlińsku,. Uroczysta konsekracja biskupia i ingres odbyły się 25 maja 2002 r. w radomskiej katedrze. Głównym konsekratorem był kard. Joseph Ratzinger. Współkonsekratorami byli: abp Józef Kowalczyk, nuncjusz apostolski w Polce i bp Edward Materski, emerytowany biskup radomski. W homilii kard. Józef Glemp, prymas Polski zaznaczył, że uroczystość udzielenia sakry biskupiej bp. Z. Zimowskiemu jest pierwszą konsekracją biskupią w Polsce w XXI wieku. Uroczystość zgromadziła około 5 tysięcy wiernych. Obecny na tejże uroczystości kard. Fiorenzo Angelini publicznie wyznał, że gdyby wieść o tych święceniach biskupich zastała go nawet w Chinach, to i stamtąd przyjechałby do Radomia. Hasłem posługi pasterskiej bp. Zygmunta Zimowskiego są słowa „Non ministrari sed ministrare” – „Nie przyszedłem, aby mi służono, lecz aby służyć”. Sam biskup tłumacząc symbolikę swego herbu mówił, że w związku z ogłoszeniem swej nominacji biskupiej w Wielki Czwartek umieścił w herbie stojącego w wodzie Baranka Paschalnego – symbol Zmartwychwstałego Chrystusa. Symbol wody także odwołuje sie do czasu nominacji biskupiej. Poświęcenie wody ma bowiem miejsce w Wigilię Paschalną, a woda ma za zadanie oczyszczać i zaspokajać duchowe pragnienie. Znak wody łączy też miejsce skąd bp. Z. Zimowski wyszedł i diecezję, w której posługuje. Odwołuje się bowiem do jego rodzinnej ziemi położonej nad Wisłą, a pośrednio też do diecezji radomskiej, dla której najdłuższa polska rzeka jest jedną z granic. Woda wreszcie stanowi odniesienie do żywej wody, którą biskup ma za zadanie przekazywać wiernym. W herbie znalazły się także herby miast: Tarnowa – diecezji pochodzenia i Radomia – diecezji posługi biskupiej. Charakterystyczne jest umieszczenie w herbie polskich barw narodowych – w znaku podobnym do tego, jaki można dostrzec na słupach granicznych. Poprzez ten element biskup radomski odwoływał się do woli Bożej Opatrzności, która kazała mu posługiwać w różnych miejscach, poza granicami kraju. Jako biskup radomski przeprowadził w dniach 20-28 maja 2005 r. I Kongres Eucharystyczny Diecezji Radomskiej pod hasłem: „Poznali Go po łamaniu chleba”. Przygotował dwie koronacje obrazów Matki Bożej: w Skarżysku-Kamiennej (2 lipca 2005 r.) i w Kałkowie-Godowie (15 września 2007 r.). Na jego prośbę Ojciec Święty Benedykt XVI obdarzył kościół św. Kazimierza w Radomiu tytułem Bazyliki Mniejszej. Decyzję papieską uroczyście ogłoszono 21 września 2003 r. Bp Z. Zimowski przeprowadził trwającą w diecezji w latach 2006-2007 peregrynację Kopii Obrazu Matki Bożej Częstochowskiej. Z kolei 8 listopada 2008 r. zainaugurował II Synod Diecezji Radomskiej pod hasłem „Czynić Diecezję domem i szkołą komunii”. Dziełem bp. Z. Zimowskiego, jako Pasterza Kościoła Radomskiego, jest także Ośrodek Edukacyjno-Charytatywny Diecezji Radomskiej „Emaus” w Turnie koło Białobrzegów poświęcony 30 czerwca 2007 r. Z inicjatywy bp. Z. Zimowskiego wspólnota Wyższego Seminarium Duchownego w Radomiu dwa razy pielgrzymowała do grobu św. Piotra w Rzymie i na spotkanie z jego Następcą – w 2003 i w 2009 r. Bp Z. Zimowski prowadzi wykłady w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim i w radomskim Instytucie Teologicznym Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. 30 czerwca 2008 r. otrzymał doktorat honoris causa Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie. Dzięki pomysłowi i inicjatywie bp. Z. Zimowskiego, przy Instytucie Teologicznym UKSW w Radomiu powstało w 2008 r. Centrum Myśli Benedykta XVI. Bp Z. Zimowski pełnił posługę jednego z dwóch głównych współkonsekratorów podczas uroczystości sakry biskupiej dwóch biskupów: bp. Wacława Depo – biskupa zamojsko-lubaczowskiego w dniu 9 września 2006 r. i bp. Stanisława Jana Dziuby OSPPE – pasterza diecezji Umzimkulu w RPA, dnia 14 marca 2009 r. Czynnie uczestniczy też bp Z. Zimowski w pracach Konferencji Episkopatu Polski. W roku 2005 był jednym z delegatów Episkopatu Polski na XI Zwyczajne Zgromadzenie Ogólne Synodu Biskupów poświęcone Eucharystii. Był członkiem Rady Konferencji Episkopatu Polski do Spraw Ekumenizmu. Obecnie jest członkiem Rady Stałej, przewodniczącym Komisji Nauki Wiary, członkiem Zespołu do Spraw Kontaktów z Polską Radą Ekumeniczną, Zespołu Biskupów do Spraw Duszpasterskiej Troski o Radio Maryja, przewodniczącym Komisji do Spraw Polonii i Polaków za granicą, a także delegatem Konferencji Episkopatu Polski do Spraw Duszpasterstwa Emigracji Polskiej. Jest członkiem Polskiego Towarzystwa Mariologicznego. Ojciec Święty Benedykt XVI 18 kwietnia 2009 r. podniósł go do godności arcybiskupiej i mianował przewodniczącym Papieskiej Rady do Spraw Duszpasterstwa Służby Zdrowia.

ks. Albert Warso