Przed 66 laty, ówczesne państwo radzieckie, Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich, łamiąc postanowienia polsko-radzieckiego paktu o nieagresji, z 1932 roku, zajął znaczną część terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Oddziały Armii Czerwonej, jako agresor zaatakowały państwo polskie, gwałcąc traktaty i konwencje międzynarodowe. Najbardziej bolesnym i kontrowersyjnym skutkiem tej agresji były zbrodnie ludobójstwa popełnione na obywatelach Polski przez Sowietów. W latach 1939-1940 z Kresów Wschodnich wywieziono na wschód, w ramach 4 deportacji: w lutym 1940 roku, kwietniu 1940 roku, czerwcu 1940 i czerwcu 1941 roku, ponad 1080 tysięcy osób. Do tej liczby należy dodać ponadto blisko 250 tysięcy jeńców wojennych, 150 tysięcy osób przymusowo wcielonych do Armii Czerwonej oraz 250 tysięcy aresztowanych indywidualnie. Bardzo wiele rodzin polskich i polskich obywateli w przebywało w łagrach sowieckich, w nieludzkich warunkach(głód, choroby, mrozy, ciężka praca). Kilkanaście tysięcy Polaków Sowieci rozstrzelali podczas ewakuacji Lwowa, Wilna oraz innych miast na Kresach Wschodnich po agresji III Rzeszy na Związek Radziecki w czerwcu 1941 roku. Ofiarami NKWD padło również ponad 15 tysięcy polskich oficerów i funkcjonariuszy policji przetrzymywanych w obozach w: Kozielsku, Starobielsku i Ostaszkowie, którzy zostali zamordowani w Katyniu, Piatichatkach i Twerze. msk