Niektóre media informują, że narasta sprzeciw różnych środowisk akademickich wobec poddania się rygorom ustawy lustracyjnej. Senaty kilku polskich uczelni uważają, że obowiązek lustracji narusza prawo do pracy a także konstytucyjną wolność nauczania i badań naukowych. Inni natomiast naukowcy mają w tej sprawie zdanie przeciwne i popierają ideę lustracji. Czy można mieć wątpliwość, że tajna i świadoma współpraca ze służbami specjalnymi, zarówno cywilnymi jak też wojskowymi totalitarnego reżimu, była niegodna nauczyciela akademickiego? Misją uniwersytetów i uczelni jest służba prawdzie. W duchu prawdy nauczyciele powinni więc kształcić i wychowywać swoich studentów. Dlatego też żadnemu nauczyciel nie wolno zatajać, oczywiście jeżeli ją ma, swojej agenturalnej przeszłości. Od kilku lat obowiązek składania oświadczeń lustracyjnych spoczywa na członkach parlamentu, politykach i tysiącach samorządowców. Wiemy jednak dobrze, że dotychczasowe procedury lustracyjne nie zmąciły spokoju, ani byłym agentom, ani tym bardziej byłym funkcjonariuszom organów bezpieki. Znane są przykłady „szczycenia się” przez niektórych z nich pracą lub świadomą współpracą z tajnymi służbami. Smutna to konstatacja, ale stosowane do niedawna zasady ujawnienia tych wrażliwych społecznie faktów nie przerwały ich publicznych karier. Niczego nie żałując pozostawali posłami, radnymi a nawet pozakładali nowe partie polityczne. Liczę na to, że teraz będzie wreszcie inaczej! Jan Rejczak

Do końca kwietnia pozostały już niecałe trzy tygodnie i tylko tyle mamy czasu na rozliczenie się ze swoimi urzędami skarbowymi i złożenie odpowiednich formularzy, zwanych „pitami”. Od kilku lat, a dokładnie od 2004 roku, można 1% swojego podatku przekazać na dowolną pozarządową organizację pożytku publicznego. O tym, jakie to są organizacje i zadania stanowi Ustawa z 2003 r. „o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie”. Z tytułu przekazania 1% podatku należnego fiskusowi, podatnik nie ma żadnej ulgi i nie płaci mniej. Ma jednak tę satysfakcję, że sam decyduje o tym, komu tę setną część podatku darować. Jeżeli się tego nie uczyni, należne pieniądze w całości trafią do budżetu państwa. Może właśnie, dlatego, aby zniechęcić podatników, procedura odliczania 1% jest dość skomplikowana. W ubiegłym roku na tę formę darowizny zdecydował się w Polsce zaledwie, co dwudziesty podatnik. Węgry mają podobne regulacje podatkowe, ale tam swoją część podatku na cele charytatywne przekazał, co trzeci podatnik. A jak będzie u nas w tym roku? Zobaczymy już wkrótce. Zależy to przecież od nas samych i od poczucia naszej odpowiedzialności. Tak jak w poprzednich latach swój 1% podatku przekażę na konto Caritas Diecezji Radomskiej, która prowadzi ośrodek adopcyjno – wychowawczy, hospicjum, telefon zaufania, stołówki dla ubogich i inne wzniosłe dzieła. Moje pieniądze nie utoną w budżetowym „worku bez dna”, ale trafią w szczególnie potrzebujące ręce! Jan Rejczak

CARITAS Diecezji Radomskiej ul. Kościelna 5, 26-604 Radom nr konta: 52 1240 3259 1111 0010 0430 0572 z dopiskiem: „jeden procent dla CARITAS”