W kompleksie leśnym Brzask, koło Skarżyska-Kamiennej, odprawiona została msza świeta w miejscu śmierci około 760 polskich patriotów, zamordowanych przez niemieckich okupantów, w dniach 24 - 28 czerwca 1940 roku.
W modlitwie wzięli udział liczni kombatanci, harcerze, młodzież, związki strzeleckie, honorowy obywatel Skarżyska-Kamiennej płk. Antoni Heda "Szary", poseł RP Przemysław Gosiewski oraz władze miasta i powiatu skarżyskiego, koneckiego, szydłowieckiego i sąsiednich gmin. Powiat szydłowiecki reprezentowali przewodniczący Rady Jan Gula i członek zarządu Marek Sadownik, władze miasta Szydłowca sekretarz Bolesław Boruszewski i radny Marek Zdziech. Z Szydłowca przybyli strzelcy z komendantem Romanem Burkiem.
Mszę świętą za pomordowanych obrońców Ojczyzny koncelebrowali kapłani dziekan skarżyski ks. Tadeusz Skrzypczak z parafii św. Józefa Oblubieńca NMP, proboszcz parafii św. Ludwika z Bliżyna ks. Czesław Kasprzyk, proboszcz z parafii św. Brata Alberta w Skarżysku-Kamiennej ks. Marian Mężyk. Mszę świętą poprzedziło poświęcenie sztandaru Związku Strzeleckiego, który przedstawił komendant brygadier Tadeusz Woś.
Bryg. T. Woś w czasie uroczystości został odznaczony Krzyżem Solidarności. Poświęcenia sztandaru dokonał ks. T. Skrzypczak. W homili kaznodzieja mówił o miłości Ojczyzny, o ofierze życia złożonej w tym i wielu miejscach polskiej ziemi, abyśmy żyć dziś w wolnej Polsce. W modlitwie wiernych wołano: "Panie Boże Piastów, Jagielonów, żołnierzy Armii Krajowej, Panie Boże Sprawiedliwy, Panie Boże Miłosierny wysłuchaj nas. Niech dotrze do Ciebie głos męczenników, pomordowanych, żołnierzy obrońców Ojczyzny, głos poniżonych i cierpiących, winy nasze wybacz nam! Po mszy świętej odbyła sie uroczystość patriotyczna, w czasie której złożono wiązanki kwiatów pod pomnikiem upamiętniającym ofiary zbrodniczego ludobójstwa, postawionym na miejscu męczeńskiej śmierci mieszkańców Skarżyska, Starachowic, Iłży, Lipska, Ostrowca, Kielc, Buska, Ćmielowa, Sandomierza, Radomia. Królewca. Byli wśródnich urzędnicy, robotnicy, aptekarze, nauczyciele, rzemieślnicy, żołnierze W.P., kupcy, ludzie wolnych zawodów. Połączyła ich miłość Ojczyzny i wspólny męczeński los. Śmierć tak wielu Polaków, zaangażowanych patriotów, nie złamała ducha walki, konspiracji nie rozbito. Zczął działać ZWZ, a następnie skupiajaca prawicowe organizacje Armia Krajowa. W jej strukturach miasto Skarżysko-Kamienna odegrało ważną rolę, będąc siedzibą komendy okręgu i komendy inspektoratu. Nasilona była działalność partyzancka, produkowano broń i amunicjęmna potrzeby walki niepodległościowej.
msk
zdjęcia w galerii
Metropolita krakowski abp Stanisław Dziwisz w asyście swych dwóch biskupów pomocniczych Jana Zająca i Józefa Guzdka oraz kilkunastu polskich księży koncelebrował 2 lipca mszę św. przy grobie Jana Pawła II.
We wprowadzeniu ks. arcybiskup St. Dziwisz, będący przez wiele lat bliskim współpracownikiem i sekretarzem Ojca Świętego powiedział, że msza św. jest wyrazem dziękczynienia za otwarcie procesu beatyfikacyjnego.
W modlitwie wiernych proszono Boga m. in. o "obfite owoce wstawiennictwa Jana Pawła II". Obecne były zakonnice, w tym polskie siostry sercanki, które prowadziły dom papieski, oraz fotograf Arturo Mari i szef żandarmerii watykańskiej Camillo Cibin.
W czasie Mszy św. przed grobem Jana Pawła II przewinęły się setki pielgrzymów. Już o godz. 7 rano w kolejce do krypty stało blisko dwieście osób. Wczoraj mineły 3 miesiace od śmierci Umiłowanego Ojca Świętego Jana Pawła II. W tym czasie papież Benedykt XVI wyraził zgodę na rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego, który oficjalnie został zainaugurowany w wigilię uroczystości świetych Apostołów Piotra i Pawła.
wg KAI (opr. msk)
"Bogurodzica" jest najwspanialszą i najstarszą polską pieśnią religijną. Nie znamy dokładnej daty jej powstania. Jej powstanie wiąże się z okresem pomiędzy wiekiem X i XIV, a najczęściej przyjmuje się pierwszą połowę wieku XIII. Z powstaniem Bogurodzicy w X wieku wiąże się legenda, przypisująca jej autorstwo świętemu Wojciechowi. Był on jednak biskupem przybyłym z Czech i prawdopodobnie nie znał dobrze języka polskiego. Do dziś jest zresztą wykonywana u jego grobu w katedrze gnieźnieńskiej jako pieśń niedzielna wikariuszy. Jedna z hipotez głosi, że Bogurodzica wzorowana jest na bojowej pieśni Franków z IX wieku!
Muzykolodzy doszukują się podobieństwa tej pieśni z chorałem gregoriańskim, ze śpiewem procesyjnym Cum rex gloria z X wieku, a nawet z rycerską pieśnią znanego średniowiecznego truwera Johane de Bierne zmarłego ok. 1240 roku. Autor pieśni jest nieznany, mógł nim być wykształcony mnich średniowieczny. Anonimowy autor pieśni wyraża myśli i pragnienia typowe dla człowieka średniowiecza, który pragnie żyć bogobojnie i szczęśliwie na ziemi, ale przede wszystkim chce zapewnić sobie zbawienie i życie wieczne po śmierci.
Najstarszy zachowany odpis Bogurodzicy tzw. krakowski pierwszy pochodzi z roku 1407. Obejmuje on dwie zwrotki wraz z zapisem nutowym. Pierwsza skierowana jest do Matki Bożej, druga do Jezusa za pośrednictwem Jana Chrzciciela. Z 1408 roku pochodzi odpis krakowski drugi, liczy on już 14 zwrotek bez nut. Natomiast tekst warszawski z drugiej połowy XV wieku posiada ich już 19. Do dwóch pierwszych dołączono pieśni pasyjne (wielkanocne) i pieśni litanijne skierowane do różnych świętych.
Pierwsza zwrotka przynosi błaganie skierowane do Chrystusa za pośrednictwem Maryi. Zaczyna się ona apostrofą do niej - Bogurodzicy (matki Chrystusa), „dziewicy" (panienki, dzieweczki), „Bogiem sławienej" (przez Boga wielbionej), „zwolenej" (wybranej). Po apostrofie następuje prośba, by Maryja pozyskała u swego syna łaski dla ludzi: „Zyszczy nam” (pozyskaj dla nas), „spuści nam" (ześlij nam). Druga strofa zaczyna się zwrotami kierowanymi bezpośrednio do Chrystusa (nazwanego „bożycem", synem Boga) - z przywołaniem Jana Chrzciciela, mogącego wesprzeć ludzkie błaganie. Modlitwa kończąca tę zwrotkę zawiera prośbę, by Chrystus zapewnił ludziom „na świecie zbożny (szczęśliwy) pobyt", a po śmierci „rajski przebyt" (wieczne trwanie w niebie). Dwie najstarsze zwrotki pieśni zbudowane zostały w oparciu o wzorce hymnografii łacińskiej: wersy składają się z równoległych cząstek o jednakowej ilości sylab (np. w I strofie warianty 5+3 i 3+3). Precyzyjnej budowie rytmicznej towarzyszy bogate nasycenie tekstu rymami wewnętrznymi i końcowymi.
O ogólnonarodowym znaczeniu Bogurodzicy świadczy umieszczenie jej we wstępie do Statutu Łaskiego z 1506 roku - także pierwszy tekst drukowany. Statut Łaskiego był zbiorem praw polskich. Bogurodzica była początkowo związana z mszą i procesją, ale już w XV wieku stała się pieśnią rycerską. Towarzyszyła też uroczystościom koronacyjnym Władysława Warneńczyka i była hymnem Jagiellonów. Właśnie dlatego nazwał Długosz Bogurodzicę „carmen patrium" (pieśnią ojczystą).
Dzięki Janowi Długoszowi (historykowi, autorowi dzieła Annales seu Cronicae incliti Regni Poloniae - Roczniki czyli Kroniki sławnego Królestwa Polskiego) wiemy, że została ona odśpiewana pod Grunwaldem w 1410 roku. Śpiewano także tę pieśń w bitwie Wiłkomirskiej (1435) , czasie wyprawy warneńskiej (1444) , pod Wiedniem i Parkanami (1683), a także w wielu innych chwalebnych i tragicznych okolicznościach w dziejach polskiego oręża.
Jako hymn rycerski i pieśń wojskowa przeżywa jednak Bogurodzica pewien spadek popularności, szczególnie w czasach reformacji oraz rozwoju nowoczesnej strategii i taktyki wojennej.
Z zapomnienia wydobył ją nurt poezji patriotycznej XIX wieku (narodowo-wyzwoleńczej). Świadczy o tym między innymi przedruk Bogurodzicy przez Niemcewicza w "Śpiewach historycznych". Nawiązuje do niej także Juliusz Słowacki w hymnie napisanym na wieść o wybuchu powstania listopadowego pt. "Bogurodzica". Do pieśni tej nawiązuje Sienkiewicz w "Krzyżakach" i "Potopie" oraz młodzi poeci okresu okupacji np. Baczyński - "Modlitwa do Bogurodzicy".
Opracowała Renata Gromek