Msza święta koncelebrowana dziś rano w Wigilię Bożego Narodzenia w intencji księdza Adama Radzimirskiego proboszcza parafii św. Zygmunta, zgromadziła na modlitwie za swego duszpasterza wielu wiernych, którzy chcieli wyrazić także swoja życzliwość i wdzięczność . Podziękować za wytrwałą posługę kapłańską Solenizanta i jej widoczne w parafii i dekanacie owoce.

Eucharystię sprawowali ks. Krzysztof Nowosielski i ks. Witold Witasek, ten ostatni złożył po zakończeniu mszy świętej imieniu kapłanów pracujących w parafii św. Zygmunta życzenia Ks. Adamowi. Życzenia składali również liczni przedstawiciele grup i wspólnot działających w szydłowieckiej parafii. Wśród składających życzenia byli także przedstawiciele rady Powiatu w Szydłowcu przewodniczący Rady Powiatu Marek Sokołowski i wiceprzewodniczący Rady Jan Gula. Podziękowali oni za obecność i modlitwę w ważnych chwilach dla społeczności powiatowej i życzyli wielu udanych inicjatyw duszpasterskich , zdrowia i wielu Bożych łask!

Na zakończenie zebrani w świątyni farnej zaśpiewali Solenizantowi „Sto lat”. Częstowano wszystkich słodyczami, były też uśmiechy i podziękowania od księdza proboszcza Adama. Ks. Kan. Adam Radzimirski proboszczem szydłowieckiej parafii św. Zygmunta Króla i Męczennika jest od 1992 roku. W mijającym 2011 roku obchodził 40 lecie kapłaństwa.

W samo południe w prowadzonym przez powiat szydłowiecki Domu Pomocy Społecznej w Łaziskach, śpiew kolędy oznajmił oczekiwaną wiadomość, nadszedł czas wigiljnej wieczerzy. Zgromadziło się na niej kilkudziesięciu mieszkańców domu, personel z dyrektorem Andrzejem Mularczykiem i grono młodych wolantariuszy wspomagających pracę personelu i świadczących dobroczynną posługę, na rzecz starszych i schorowanych pensjonariuszy. Bożonarodzeniową Ewangelię odczytał i modlitwy poprowadził ks. prob. Adam Kuc z parafii św. jana Chrzciciela w Mniszku.

Słowa życzeń skierowali do swych podopiecznych i współpracowników dyrektorzy: dyr. A. Mularczyk i wicedyr. Barbara Siara. W imieniu władz powiatu szydłowieckiego życzenia dla mieszkańców Domu, dla pracowników i wolonatariuszy przekazał przewodniczący Rady Powiatu Marek Sokołowski. Wyraził nadzieję że oprócz potrzeb materialnych, w łaziskim Domu Pomocy Społecznej, jego domownicy mają także codziennie wiele okazanej życzliwości i serca.

Przy łamaniu się opłatkiem padało wiele ciepłych słów, szczególnie cennych bo opromienionych wigiilnym czarem, atmosferą dobra w której świat widać z innej piękniejszej strony.

Dom Pomocy w Łaziskach, to powiatowa placówka, która jest domem dla kilkudziesięciu starszych, często już schorowanych osób. Od grudnia 2013 roku, w części budynku wygospodarowano pomieszczenia przeznaczone dla młodych osób. Podopiecznych Placówki Opiekuńczo-Wychowawczej. Wigilia Świąt Bożego Narodzenia miała więc w tym roku nowy aspekt, bowiem obok pensjonariuszy Domu Kombatanta, do stołu wigilijnego zasiało kilku młodych wychowanków, którzy te Święta spędzą w Placówce.

W świętowanie wigilijne włączają się pracownicy i goście. W tym roku dzieci i osoby starsze, które Święta spędzają w Łaziskach, odwodzili wicestarosta Roman Woźniak, wójt Orońska Henryk Nosowski, dyrektor Maria Michalska z Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie, a także Marek Sokołowski, który jako przewodniczący Rady Powiatu, w latach 2006-2014 uczestniczył niemal corocznie w wigilijnym spotkaniu z mieszkańcami Domu Pomocy Społecznej.

Mieszkańców Domu i gości powitał dyr. Andrzej Mularczyk. Słowo Boże odczytał i opłatki pobłogosławił kapelan Domu ks. kan. Adam Stanisław Kuc, proboszcz parafii pw. św. Jana Chrzciciela i św. Stanisława Kostki w Mniszku. Ksiądz Adam jako solenizant obdarował wszystkich cukierkami, a sam otrzymał kwiaty i życzenia od podopiecznych. Złożył on także mieszkańcom Domu Pomocy życzenia świąteczne. Życzenia w imieniu władz powiatowych przekazał wicestarosta R. Woźniak. Były także życzenia od gospodarza Gminy H. Nosowskiego i od dyrektor M. Michalskiej, dyrektora DPS A. Mularczyka, Barbary Siary dyrektora POW w Łaziskach i M. Sokołowskiego. Najważniejsze jednak słowa wypowiadane były w czasie łamania się opłatkiem, wtedy to otwierały się serca i życzono sobie radości z narodzin Zbawiciela, a także tego wszystkiego co wżyciu potrzebne aby sensowne i twórcze. Nawet wtedy gdy jest słabe, chore czy zranione.